به گزارش ارانیکو و به نقل از کهن نساجی، تقریبا در کشور سالانه به ۱/۵ میلیارد متر پارچه احتیاج داریم که در بهترین حالت ممکن تولید داخلی در سال به ۸۰۰ تا ۹۰۰ میلیارد متر می‌رسد.
به گزارش روزنامه گسترش صمت مهندس علیرضا حائری عضو سابق هیات مدیره انجمن صنایع نساجی در ادامه بیان داشت: البته ظرفیت‌های تولید در این حدود هست اما از آنجایی که واحدهای تولید با بیشترین ظرفیت کار نمی‌کند. کمبود ۴۰۰ میلیون متری پارچه کاملا محسوس است و باید تامین شود. حالا این تامین ممکن است از طریق قاچاق، تجارت‌های چمدانی، کالای همراه مسافر و... باشد.
اگر «کمبود کالا» به هر طریقی جبران شود، نباید به صنعت نساجی و البسه ضرری برساند. چرا که هر کدام بازار و مشتری خودشان را دارند.
گاهی کمبودی که در کشور وجود دارد به دلیل کیفی است، یعنی محصولات داخلی از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند. گاهی تولیدات داخلی از لحاظ کمیتی سبب کمبود در جامعه شده‌اند به هر حال این کمبود به هر دلیلی که وجود دارد باید جبران شود.به عنوان مثال تقاضای پارچه چادر مشکی در سال عددی در حدود سالانه ۵۰ میلیون متر است که در بهترین حالت ایران ۱۰ میلیون متر از این پارچه را می‌تواند تولید کند.
حالا اگر مابقی این نیاز از راه‌های مختلف وارد شود هیچ ضربه‌ای به صنعت وارد نمی‌شود. به‌علاوه در سال‌های اخیر پدیده‌ای به نام شوهای خانگی رواج یافته.
اغلب لباس‌هایی که در خانه‌ها خرید و فروش می‌شود در بازار و فروشگاه‌های شهر وجود ندارد. اما متقاضی دارد، در نتیجه این موضوع نمی‌تواند لطمه‌ای به تولید داخل وارد کند مگر اینکه کالای شبیه آن وجود داشته باشد و به خاطر ارزان‌تر بودن اجناسی که در خانه خرید و فروش می‌شود، رقابتی ایجاد شود که سبب از بین رفتن صنعت شود. به اعتقاد من در ایران هر ۲ بخش یعنی کمبود کیفی و کمبود کمی سبب تشکیل این بنگاه‌ها یا بازارهای خانگی شده است.
مثال دیگری می‌زنم؛ ایران در سال حدود ۴ تا ۵ میلیون تومان کمبود گندم دارد. اگر این کمبود جبران نشود قحطی به وجود می‌آید، حالا شاید با کمبود چادر مشکلی یا البسه قحطی به وجود نیاید اما بازار به سمت قاچاق حرکت می‌کند. در نتیجه مجبوریم به نوعی این کمبود راجبران کنیم. اما به طور مشخص در بحث لباس عده‌ای به دنبال برند و مارک هستند.
حتی اگر تمام پوشاک داخل تامین شود اما باز هم عده‌ای به دنبال لباس‌های خارجی هستند که البته تعدادشان زیاد نیست. در پایان باید بگویم زمانی صنعت‌گران این حوزه اجازه اعتراض و گله دارند که همه نیازهای داخلی کشور را تامین کرده باشند اما واردات بی‌رویه و غیراصولی به صنعت‌شان ضربه بزند.