اتفاقاتی که این روز‌ها در کشور ما مشاهده می‌شود؛ اعم از تقدیم لایحه بودجه از طرف دولت به مجلس و اظهارنظر و تصمیمات نمایندگان مجلس، همه در یک نقطه اشتراک دارند، آن هم این است که ما نیازمند شفافیت در جامعه به ویژه در رفتار مسئولان ارشد کشور هستیم تا روند تصمیم‌گیری سهل شود.
درمورد قیمت بنزین که تکلیف برنامه ششم توسعه است و ما امسال در سال اول آن قرار داریم، باید گفت قیمت سوخت اعم از سوخت بنزین، گازوئیل و سایر فراورده‌ها باید واقعی شود و در اینجا هم به دولت درمورد آهنگ افزایش قیمت و نحوه آن اختیار داده شده است، بنابراین این خود مصوبه مجلس بوده و لایحه بودجه بر اساس برنامه ششم توسعه تنظیم شده است. در این رابطه، اگر مجلس از نظر خودش به هر دلیلی برگشته است، ابتدا باید برنامه ششم توسعه را اصلاح کند و تکلیف واقعی‌سازی قیمت مشترکات نفتی را از دوش دولت بردارد. در شرایط کنونی، راهی که می‌ماند این است که دولت حداقل افزایش قیمت را در مورد حامل‌های انرژی داشته باشد و می‌توان گفت میانگین افزایش حامل‌های انرژی باید چیزی در حدود 10درصد باشد که متناسب با تورم جامعه است، اما به نظر من، فراتر از افزایش قیمت انرژی، آن چیزی که باید مدنظر قرار گیرد و البته خود دولت هم به درستی روی آن اشراف دارد و همان‌طور که خود آقای رئیس‌جمهور هم در صحبت‌های اخیرشان تاکید داشتند، این است که باید رفتار سران قوا یعنی قوه مجریه، مقننه و قضائیه به گونه‌ای باشد که آحاد مردم فکر کنند که متعلق به این کشور هستند و درمقابل این کشور هم متعلق به آنهاست و به قشر خاصی تعلق ندارد. در واقع لازم است اقداماتی انجام شود و در این راستا دایره بسته مدیریت گشوده شود و به سمت تکنوکراسی (تخصص سالاری) و استفاده از نیروهای جوان حرکت کنیم. البته شاه بیت همه اینها شفاف سازی است. دولت در یک اقدام بسیار عالی بودجه را با شفافیت ارائه کرد. ارائه نظرات از سوی مردم و نخبگان باعث می‌شود اشتباهات و ریخت‌وپاش‌های احتمالی که در بودجه وجود داشت، به تدریج از بین رود. اینها اقدامات ارزشمندی است که از سوی دولت انجام می‌شود. به هر حال مردم مالک این کشور هستند و آنها حق دارند بدانند بودجه این کشور کجا هزینه می‌شود. در شرایط فعلی، ضمن اینکه انتظارم این است که با عقل، تدبیر و منطق و با پذیرش حق مردم مبنی بر اظهارنظر جلو برویم، در مورد سهمیه بندی بنزین هم، به نظر می‌آید اگر افزایش قیمت فقط در حد 10درصد باشد، نیاز به سهمیه بندی نیست و اگر پذیرش میانگین افزایش قیمت بنزین در حد 10درصد باشد، به نظر می‌رسد سهمیه بندی یک کار زائد و بی فایده است، یعنی فرض کنید در سبد خانوار 60 لیتر بنزین در ماه با تفاوت 100 تومان، 6000هزار تومان می‌شود، آیا برای 6000هزار تومان در شرایط امروز جامعه، می‌ارزد که سهمیه بندی ایجاد کنیم؟
آرمان