خروج دومین تولیدکننده بزرگ جهان از حوزه زغال‌سنگ

شرکت سوئیسی گلنکور سالهاست که در تعهد خود به بخش زغالسنگ، ثابت قدم مانده است و از مزایای آن بهره میبرد، در حالی که سایر شرکتها تحت فشار فزاینده برای حذف تدریجی استفاده از کثیفترین سوخت فسیلی جهان، از این بازار خارج شدهاند. اما اکنون گلنکور در حال آماده شدن برای خروج از بخش زغالسنگ است که نشان میدهد که پایان زغالسنگ ممکن است نزدیک باشد.

اواخر ماه گذشته، گلنکور قراردادی چند میلیارد دلاری برای خرید کسب و کار زغالسنگ شرکت معدنی کانادایی «تِک ریسورسز» و سپس خلاص شدن از شر تمام معادن زغالسنگ خود، امضا کرد. روزنامه وال استریت ژورنال، این حرکت را نشاندهنده بزرگترین تغییر استراتژیک این شرکت در سالهای اخیر توصیف کرد. اما چرا این شرکت در وهله اول، کسب و کار زغالسنگ را خریداری کرد؟ برای تسهیل یک خروج روان و سودآور از زغالسنگ به طوری که این شرکت بتواند حرکت به سمت تبدیل شدن به یک شرکت فلزات گذار را به پایان برساند و در این فرآیند کلی پول به دست آورد.

این قرارداد به گلنکور اجازه میدهد تا کسب و کار مهم زغالسنگ حرارتی خود را با داراییهای زغال سنگ متالورژیکی شرکت «تِک ریسورسز» ادغام کرده و به صورت یک کسب و کار زغالسنگ واحد عرضه کند که در مدت دو سال پس از این قرارداد خرید، با سود حیرت آوری فروخته میشوند.

طبق گزارش روزنامه وال استریت ژورنال، برخی از تحلیلگران تخمین میزنند که ارزش شرکت جدید زغالسنگ در عرضه عمومی، بین ۲۲ تا ۳۵ میلیارد دلار است که حتی از بزرگترین شرکتهای زغالسنگ آمریکا هم بالاتر است. این شرکت در بازار نیویورک قرار خواهد گرفت، زیرا گری ناگل، مدیرعامل گلنکور معتقد است که سرمایهگذاران آمریکایی در مقایسه با اروپا که تصمیمات بیشتر تحت تاثیر نگرانیهای زیستمحیطی، اجتماعی و حاکمیتی است، عملگراتر بوده و بر سوددهی، متمرکز هستند.

با این حال، افول زغالسنگ را نمیتوان به مسئولیت اجتماعی شرکتها و کارهای خیر عمومی نسبت داد. یکی از عوامل اصلی کاهش تقاضای زغالسنگ، کندی رشد اقتصادی چین است. این کشور که در تمام بازارهای جهانی انرژی و به ویژه در بازارهای زغالسنگ حضوری بزرگ دارد، پس از دههها رشد اقتصادی خیره کننده و توسعه سریع زیرساختها، به نقطه عطف اقتصادی خود رسیده است.

طبق پیشبینیهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، اگر رشد کوتاهمدت چین یک درصد دیگر کاهش یابد، تقاضا برای زغالسنگ را در سال ۲۰۳۰ تقریبا برابر با حجم فعلی مصرف در کل اروپا، کاهش میدهد. برای شرکتهایی مانند گلنکور، نشانههای روشنی وجود دارد که اتفاق ناخوشایندی روی میدهد. جهان در طی یک دهه آینده یا بیشتر، به مصرف مقدار زیادی زغال سنگ ادامه خواهد داد، اما نرخ رو به کاهش آن، برای کسب و کار، عالی نیست.

بر اساس گزارش اویل پرایس، گلنکور مدتهاست که بهعنوان یکی از آخرین سنگرهای سرمایهگذاری زغالسنگ دیده میشود و خروجش از این صنعت، نشاندهنده عوامل بازار بسیار بزرگتری است که به زودی زغالسنگ را به یک فعالیت غیرسودآور تبدیل خواهند کرد.

آژانس بینالمللی انرژی در گزارش چشم انداز انرژی جهانی سال ۲۰۲۳، پیشبینی کرد که مصرف زغالسنگ تا سال ۲۰۳۰ به اوج خود خواهد رسید. تبدیل یک شرکت زغالسنگ به تامین کننده انرژی سبز، نمادی قوی از تحول غیرقابل توقف صنعت انرژی جهانی است.