تحریم بدون قطعنامه دولت برای صنعت کشور !؟

به گزارش صنعتگران ایران طی چند سال اخیر و با وجود تحریم های شدید بین المللی همواره سعی داشته اند که از موانع عبور کرده و با یافتن راه های جایگزین مسیر رو به رشد خود را ادامه دهند. اما در ماه های اخیر دلِ سوخته ای از موانع موجود در ایران برای ادامه کار خود دارند.

بارها و بارها از طریق اصناف و انجمن های خود از اقدامات و تصمیمات مسئولانی که به جای تسهیل در کار، بر موانع موجود می افزایند گلایه کرده که به طور معمول بی پاسخ مانده است. در چند ماه اخیر از بسیار صنعتگران شنیده شده است که تحریم های بین المللی نتوانست ما را زمین بزند اما زمین نا مسطح و سنگلاخ صنعت در ایران ادامه کار را بسیار دشوار نموده است. متاسفانه هر روز که می گذرد با افزایش فشارهای بین المللی، در داخل کشور نیز بر مشکلات صنعت گران افزوده می شود.

بسیاری از موانع و مشکلات موجود شاید نتیجه یک هدف درست و منطقی باشد که متاسفانه با برنامه ریزی اشتباه یا مهیا نشدن زیر ساخت ها، تمام فشار و زحمت کار بر دوش صنعتگران افتاده است. در این مقاله سعی شده تا چندی از این مشکلاتِ شِبه تحریم بیان شده با امید آنکه مسئولان در جهت برطرف کردن یا تسهیل آنها اقدام نمایند.

۱- یکی از مواردی که بارها تکرار شده و متاسفانه پاسخی منطقی از مسئولان شنیده نشد، اجرای طرح هدفمندی یارانه ها بدون توجه به بند یا ماده حمایتی از تولیدکنندگان است. در این طرح که به ادعای دولت همکاری تمام مردم و همچنین صنعتگران را همراه داشته است، هنوز سهم معین و مصوب آن برای بخش تولید بدون اجرا باقی مانده است. در واقع صنعتگران پیش از اجرای این طرح با قول های متعدد مسئولان جهت حمایت از آنان همراه شدند اما در حین اجرا با بارش مشکلات و هزینه ها چتر حمایتی دولت را بر سر خود ندیدند.

۲- همزمان با اجرای طرح هدفمندی یارانه ها و افزایش هزینه ها، بازار آشفته ارز هر روزه تنشی غیر قابل تصور را به بدنه صنعت کشور وارد می نماید. امری که بارها قول حل آن از سوی مسئولان داده شده اما نتایجی معکوسی را در بر داشته است. در حال حاضر شاید تنها خواسته بدنه صنعت کشور تک نرخی شدن ارز و بازگشت ثبات به بازار باشد و نرخ و قیمت آن اهمیت چندانی نداشته باشد.

۳- در میانه سال اخیر و با رسانه ای شدن اختلاس سه هزار میلیاردی دردی بر دردهای صنعتگران افزوده شد و بانک های کشور در واکنش به این موضوع سیستم طبیعی، قانونی و متداول خود را فراموش کرده و با تغییرات بسیار صحنه را بر فعالان صنعت کشور محدود کرده اند.

۴- در کنار موارد فوق باید بی برنامگی و نبود زیر ساخت ها در سیستم و برنامه های جدید واردات مواد اولیه صنایع را افزود که از این بین می توان به ایران کد، استاندارد اجباری کالا ها، هزینه ها و مشکلات متعدد ترخیص کالا در بنادر و گمرکات کشور اشاره نمود.

در کنار موارد فوق مشکلات روزمره و متداول صنعتگران اعم از کارگری، رکود بازار و ... را نیز باید افزود.

البته پیشرفت صنایع در هر بخشی قطعا نیازمند آرامش و آینده ای روشن برای برنامه ریزی می باشد که متاسفانه در ماه های اخیر این شرایط هر چه بیشتر از صنعت کشور دور می شود و هر روز مشکلاتی جدید بر آن افزوده می شود. قطعا مسئولان تصمیم گیر می توانند با هدفی درست و برنامه ای مدون با توجه به جوانب و زیر ساخت های آن آینده ای سربلند برای صنعت کشور ایجاد نمایند.