اهمیت نشست آتی اوپک به حضور ایران، روسیه و عربستان است

نشستهای اخیر اوپک یکی پس از دیگری بی نتیجه پایان یافته است و کارشناسان میگویند، چهارشنبه آینده - زمانی که 14 عضو اوپک پس از پایان مجمع بین المللی انرژی یک نشست غیررسمی در الجزایر با یکدیگر به گفت و گو خواهند نشست - این اتفاق بار دیگر تکرار خواهد شد.

نماینده عالی رتبه روسیه نیز در مجمع بین المللی انرژی شرکت میکند و ممکن است در نشست اوپک نیز حضور یابد.

اگرچه اکنون بیش از هر زمان دیگری، میان اعضای ناهمگون اوپک تنش وجود دارد اما هنوز احتمال اینکه نشست این بار اوپک نتیجه متفاوتی در پی داشته باشد وجود دارد.

ممکن است در مورد محدودسازی تولید نفت در ایران و فریز آن در دیگر کشورها توافق حاصل شود؛ اگر این اتفاق بیفتد میتواند بر قیمتهای نفت تاثیر بگذارد.

در ماههای اخیر روسیه و عربستان سعودی در تولید نفت رکورد زدهاند. ایران اما تازه از تحریمهای بین المللی خلاص شده و در حال بازسازی صنعت نفت خود است.

براساس یک محاسبه سرانگشتی، یک سوم نفت جهان را سه کشور عربستان سعودی، روسیه و ایران تولید میکنند و اگر این سه کشور تولید نفت خود را افزایش ندهند، قیمتهای نفت خیلی سریع تر افزایش پیدا میکنند.

اما آیا این سه کشور با یکدیگر به توافق خواهند رسید؟ شایعات زیاد است. یک داستان اینکه روسیه با اوپک مذاکره نخواهد کرد مگر اینکه اعضای اوپک ابتدا با هم در مورد سقف تولید به اجماع برسند.
از سوی دیگر، روابط میان عربستان سعودی و ایران همچنان وخیم است. اما با این وجود به نفع آنهاست که با یکدیگر به توافق برسند. بنابراین نمی توان احتمال رسیدن به درک متقابل را نادیده گرفت.

با این حال، همانگونه که 2 سال پیش کسی انتظار فروپاشی قیمتهای نفت را نداشت، اکنون نیز کسی انتظار افزایش قیمتهای نفت به 80 دلار در هر بشکه را ندارد.

نشست الجزایر ممکن است پیامدهای بزرگی در بر داشته باشد. میتواند نقطه پایان کاهش قیمتهای نفت باشد و به افزایش سریع تر از انتظار نرخهای بهره منجر شود.

ایندیپندنت، علاوه بر نشست الجزایر، رویدادهای دیگری را در بازارهای جهانی نفت تاثیرگذار دانست و نوشت: با انتشار نتایج بررسیهای کنفدراسیون صنعت بریتانیا در روز سه شنبه 27 سپتامبر (6 مهر)، آمارهای بسیار جالبی در مورد آنچه اکنون در صحنه اقتصاد جهانی در حال روی دادن است، به دست خواهد آمد.

شاخص خدمات نیز بزودی اعلام خواهد شد که به ما میگوید در هفتههای نخست پس از همه پرسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، چه اتفاقاتی در بخش خدمات افتاده است.

چیزی که باید دنبال آن بگردیم، علامتهای کاهش نرخ رشد اقتصادی است. به نظر میرسد چنین نشانههایی یافته نشود. اگر چه رای مردم به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا یک شوک بود، اما مدتی طول میکشد که این شوک در سیستم عمل کند.

به نظر میرسد بریتانیا سال 2016 را به خوبی پشت سر خواهد گذشت و اگر مشکلی باشد، سال 2017 خود را نشان میدهد.

بانک مرکزی انگلستان نیز بزودی آمار بخش مسکن را ارائه میدهد. اگر بخش مسکن بریتانیا ضعیف باشد، سال آینده مصرف (از جمله مصرف انرژی) کاهش خواهد یافت.

آمارهای اقتصادی آمریکا نیز که همیشه در صحنه اقتصادی جهان تاثیرگذار بوده است، امسال از جذابیت ویژهای برخوردار خواهد بود، زیرا شرکتها در حال شروع برنامه ریزی برای دوره ریاست جمهوری بعدی هستند. این در حالی است که شرکتهای انگلیسی و شرکتهای بزرگ بین المللی که انگلیس در آنها سهم دارد، برای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا برنامه ریزی نکردهاند.

بنابراین هر خبری در مورد برنامه ریزی شرکتهای آمریکایی، در بازارهای مالی انعکاس خواهد داشت اگر چه ممکن است در مباحث عمومی خیلی مطرح نشود.

این روزنامه در آخر به شاخص «پیک کار» (peak car)، به عنوان شاخص تاثیرگذار دیگر اشاره کرد و پرسید، آیا ما به اوج سرانه مسافت پیموده شده بوسیله وسایط نقلیه موتوری رسیدهایم؟ با توجه به اینکه بالاترین رکورد سرانه مسافت پیموده شده توسط وسایط نقلیه موتوری در آمریکا به سال 2005 برمیگردد، یک عقبگرد ثابت در این زمینه وجود داشته است. آمار نشان میدهد تعداد گواهینامههای صادر شده برای رانندگان جدید در آمریکا و انگلیس کاهش یافته است. این مساله از بعد مصرف انرژی بسیار حائز اهمیت است.

جمعه گذشته رویترز به نقل از سه منبع اعلام کرد، عربستان پیشنهاد کرد که چنانچه ایران امسال با فریز تولید نفت خود موافقت کند، این کشور نیز تولید نفت خود را کاهش خواهد داد.

ریاض در قبال فریز تولید ایران در سطوح کنونی آن که معادل سه میلیون و 600 هزار بشکه در روز است، آماده کاهش تولید خود به سطح اوایل سال 2016 است.

ایران در پی لغو تحریمهای هستهای در ژانویه (دی ماه 1394) بارها اعلام کرده است تا پیش از افزایش سطح تولید خود به چهار میلیون بشکه در روز، هیچ توافقی در مورد فریز تولید را نمیپذیرد.