مذاکره برای حل مشکل معدن با محیط زیست

اختلاف میان بخش معدن و محیط‌زیست شاید دیگر به اختلافی حل نشدنی تبدیل شده باشد؛ اختلافی که در یک سوی آن محیط‌زیست، بخش معدن را متهم به تخریب محیط‌زیست می‌کند و در سویی دیگر بخش معدن سازمان محیط‌زیست را مانع توسعه فعالیت‌های خود تلقی می‌کند.

شاید تا زمانی که این دو بخش بر سر یک میز قرار نگیرند و با یکدیگر مذاکره نکنند مشکلات همچنان ادامه داشته باشد. جالب است که رییس سازمان حفاظت محیطزیست درباره فعالیتهای بخش معدن اظهار میکند: در دورههای گذشته نظارت بر معادن برداشته شد، البته معادن لابی قوی دارند. اما در ظاهر بسیاری از معادن فعالیتشان به دلیل مانعتراشیهای سازمان محیطزیست متوقف شده است.

ضرورت تقویت قوانین مربوط به معادن

رییس سازمان حفاظت محیطزیست گفت: متاسفانه در بحث معادن ضعف قانون و مقررات وجود دارد و نیاز به وضع مقررات جدیدداریم. به گزارش ماین نیوز، معصومه ابتکار اظهار کرد: در بحث معادن متاسفانه ضعف مقررات و قوانین وجود دارد و نیاز به وضع قانون و مقررات است. وی افزود: متاسفانه در دورههای گذشته نظارت بر معادن برداشته شد، البته معادن لابی قوی دارند، انشاءالله موفق باشند. رییس سازمان حفاظت محیطزیست تصریح کرد: اینکه هر کاری معادن دلشان خواست، انجام دهند و با هر قدرتی انجام دهند نمیتواند اقتصادی و منطقی باشد، بنابراین تلاش میکنیم مقررات را در این حوزه تقویت کنیم. معاون رییسجمهوری ادامه داد: ما با شکایت مردم نطنز از برداشت معادن، به این شهرستان سفر کردهایم و از معادن بازدید میدانی داشتیم تا ابعاد تخریب را بر اساس شکایتی که مردم داشتند، بررسی کنیم. ابتکار در پایان خاطرنشان کرد: امیدواریم با کمک مسئول محلی، نمایندگان مجلس و دولت راهکار جدید پیدا کنیم تا مشکلات کم شود.

میراثی برای آیندگان

بارها فعالان معدنی به ویژه فعالان بخش خصوصی از نبود تعامل میان بخش معدن و سازمان محیطزیست گله کردهاند و گفتهاند محیطزیست خود را در تقابل با معدن میداند. به گزارش صمت متاسفانه امروز بخشی از مشکلات بخش معدن به سازمان حفاظت از محیطزیست باز میشود. هرچند این سازمان اعلام میکند بخش معدن در برخی مناطق به محیطزیست آسیب زده اما آیا راهکارهای اجرایی برای کاهش این آسیبها و ایجاد تعامل از سوی آن مطرح شده است؟

بی تردید ادامه مخالفت سازمان محیطزیست با برخی فعالیتهای معدنی نه به صلاح بخش معدن است و نه اقتصاد کشور. این در حالی است که ذخایر معدنی و محیطزیست نعمتهای الهی هستند که به ملت ایران داده شد، اما باید به درستی و در راستای حفظ آنها به عنوان میراثی برای آینده مورد بهرهبرداری قرار گیرند آنهم درست در سالهایی که معدن به دنبال توسعه فعالیتهای خود است و سعی بر پررنگ کردن نقش خود در اقتصاد دارد. حال چگونه میتوان با وجود این اختلافات اهداف مشخص شده را محقق کرد؟

شاید یکی از مسائلی که به شدید شدن این اختلاف دامن میزند، تفکرات منفی باشد که در میان افکار عمومی به ویژه افراد بومی شکل گرفته است. متاسفانه در برخی مناطق به ویژه روستاهایی که فعالیتهای معدنی در آنها رخ میدهد مردم منطقه معدنکاران را تخریبکنندگان محیطزیست تلقی میکنند که تنها به دنبال سود هستند. این در حالی است که فعالیت یک معدن در مناطق محروم منجر به توسعه منطقه و ایجاد اشتغال خواهد شد. در نتیجه باید این دیدگاه منفی را از میان برداشت. در این باره بارها شاهد اعتراض مردمان بومی بودیم که خواهان متوقف کردن فعالیت معادن در روستاها بودند در حالی که هیچگاه به نقش اجتماعی فعالیت معادن توجهی نداشتند. بیتردید رسانهها میتوانند در آگاه کردن افکار عمومی نقش بسزایی ایفا کنند.

تحقق سند چشمانداز ۱۴۰۴

سند چشمانداز ۱۴۰۴ مانند یک نقشه راه در دستور کار بخش معدن و صنایع معدنی قرار گرفته تا بتواند ایران را در تاریخ یاد شده به قدرت برتر منطقه تبدیل کند. در همین رابطه تولید ۵۵میلیون تن فولاد در ۱۴۰۴ در دستور کار قرار گرفته است. سازمانها و ارگانهای مرتبط معدنی همچون وزارت صنعت، معدن و تجارت تلاش میکنند با توسعه فعالیتهای معدنی و جلوگیری از خام فروشی، زنجیره تولید در صنعت فولاد را تکمیل کنند. حال دستیابی به این اهداف نیازمند توسعه اکتشافات معدنی و همچنین توسعه فعالیتهای معادن است اما تقابل بخش معدن با محیطزیست میتواند در دستیابی به این هدف اختلال ایجاد کند. امروز دولت به دنبال توسعه فعالیتهای معدنی و تکمیل زنجیره ارزش در صنایع مادر از جمله فولاد است. دستیابی به ۵۵میلیون تن فولاد نیازمند تولید حدود ۱۶۰میلیون تن سنگآهن است. این اتفاق به معنای کشف معادن بیشتری از سنگ آهن و افزایش فعالیت معادن سنگآهن است، اما درست در چنین زمانی سازمان محیطزیست فعالیتهای معادن را دلیلی بر تخریب محیطزیست تلقی میکند. شاید امروز با چنین وضعی معدنیها بر سر دو راهی قرار گرفتهاند که تکلیف آنها روشن نشده است. وزارت صنعت، معدن و تجارت در شرایطی بر تکمیل زنجیره ارزش تاکید دارد که ادامه حیات یکی از معادن بزرگ کشور در گرو تصمیم سازمان حفاظت محیطزیست است.

آنومالی «دی۱۹» گرفتار کشمکش معدنیها و محیطزیست

داستان آنومالی«دی۱۹» و مشکلات آن با سازمان محیطزیست تهدیدی برای اشتغال هزاران نفر از کارگران معدن چادرملو است. این محدوده معدنی برای آغاز فعالیتهای اجرایی نیازمند موافقت سازمان حفاظت محیطزیست است. در همین رابطه مدیرعامل شرکت معدنی و صنعتی چادرملو به صمت گفت: ذخایر معدن «چادرملو» رو به اتمام است در نتیجه واگذاری این آنومالی به عمر این معدن اضافه خواهد کرد. براساس گزارشهای اعلام شده مبنی بر اینکه میزان ذخیره قطعی آنومالی «دی۱۹» حدود ۱۰۰میلیون تن است، این میزان ۵سال به عمر معدن چادرملو اضافه خواهد کرد. محمود نوریان، ادامه داد: عمر معادن فعلی تا چند سال دیگر به پایان میرسد، امیدواریم تا آن زمان این آنومالی آماده بهرهبرداری شود. نوریان درباره استخراج و بهرهبرداری از آنومالی «دی ۱۹» اظهار کرد: پس از صدور احکام لازم، اکتشافات آغاز شده و پس از پایان اکتشافات تفصیلی براساس آن طراحی معدن انجام خواهد شد. این موضوع حداقل به ۲ سال زمان نیاز دارد. مدیرعامل شرکت معدنی و صنعتی چادرملو در ادامه تصریح کرد: هزینههای بهرهبرداری از این آنومالی پیشبینی نشده است، ضمن اینکه در ابتدای کار اکتشاف هزینه زیادی نخواهد داشت به همین دلیل نیاز به تدابیر ویژهای نیست. وی در پایان تاکید کرد: امیدواریم اکتشافات در این منطقه ذخیرهای بیش از پیشبینی ۱۰۰میلیون تنی به همراه داشته باشد.

سخن آخر...

به هر اندازه که اختلاف میان بخش معدن و محیطزیست ادامه پیدا کند توسعه در این بخش دچار مشکل خواهد شد. برگزاری جلسات یک سویه نمیتواند راهکاری برای از میان برداشتن موانع باشد. شاید بهترین اتفاق آن باشد که جلسه نمایندگانی از انجمنها و تشکلهای معدنی با حضور معاونت معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت و رییس سازمان حفاظت محیطزیست برگزار شود و هر دو بخش رودرروی یکدیگر انتظارات خود را مطرح کنند و در نهایت با نتیجه کارشناسی راه برای فعالیتهای معدنی باز شود.

منبع: صمت
مشاهده نظرات