زخم قاچاق و برندهای تقلبی روی چهره پوشاک ایرانی

به گزارش ارانیکو به نقل از اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران، برندها در دنیای مد غوغا میکنند. رقابت آنقدر بالاست که هر کدامشان در تلاشند تا بهترین و متنوعترین مدلها را روانه بازارهای جهانی کنند. نام برخی کشورها همچون ایتالیا، اسپانیا و ترکیه همواره در صنعت مد و پوشاک درخشیده و این صنعت را به وزنهای سنگین در درآمدزایی این کشورها بدل کرده است.

چین هم که به مدد نیروی کار ارزان و مهارتی که در کپی کردن برندهای معروف پیدا کرده، در بازار پوشاک جولان میدهد و با وجود کیفیت نازل محصولات، به دلیل پایین بودن قیمت تمام شده، نگاههای بسیاری را به سوی خود جلب میکند و مشتریان فراوانی از تمام نقاط جهان و بویژه ایران دارد؛ مشتریانی که برای کسب سود بیشتر و باقی ماندن در بازار رقابت، چین را برای خرید و واردات پوشاک انتخاب میکنند. 

بازار کپی کاری برندها در ایران البته به پای چین نمیرسد، اما چندان هم بیرونق نیست. موید این گفته هم فروشگاههای عرضه انواع مارک به صورت متری است که عموماً در بازار تهران فعالیت میکنند و مارکهای کپی شدهشان بر لباسهای کپی شده مینشیند تا خیال مشتری را از بابت مارک دار بودن آنها راحت کند و اینکه کیفیت پایین محصول بعد از مدتی کوتاه صدای مشتری را در میآورد، دیگر به هیچ کس مربوط نیست غیر از صاحب همان برند معروف که البته دست مشتری هم هرگز به او نمیرسد.صاحب یکی از همین فروشگاهها که در«راسته کیلویی های» بازار فعالیت میکند، میگوید: «مارکهای ما با اصلش مو نمیزند و تولیدیها هم خیلی طرفدار استفاده از این مارکها هستند. ما مشتریان ثابت زیادی داریم.»

برخی جوانها این روزها حاضرند برای خرید یک شلوار جین که نام ترکیه یا انگلیس را با خود به یدک میکشد تا چند برابر یک شلوار ایرانی هزینه کنند. اما آیا واقعا همه لباسها و اجناسی که به نام اصل خارجی و مارکدار در مغازهها به وفور یافت میشوند، اجناس اصل هستند؟

پاسخ این پرسش را میتوان به راحتی در راسته بازار پاچنار تهران یافت؛ راستهای که در آن با فروش انواع مارکهای کاغذی، چرمی، کائوچویی و پلاستیکی، یک پیراهن و شلوار ایرانی به یک جنس خارجی مارکدار تبدیل میشود؛ مارکهایی که مشتریان و دوستداران استفاده از اجناس خارجی را جادو میکند.

در راسته «کیلوییها»ی بازار پاچنار مغازههای بیشماری را میتوان دید که به فروش انواع مارکهای خارجی آن هم به صورت رولهای متری اقدام میکنند؛ مارکهایی نظیر دی اند جی، لی، دیزل، نایک، آدیداس، گپ، بوس، لی فورگ، دابر و ... که هر کدام بین 75 تا 550 تومان قیمت دارند ولی نصب هر کدام از آنها به یک لباس میتواند قیمت آن را دهها برابر افزایش دهد. 

برای بررسی بیشتر موضوع به مغازهای رفت که سر در آن با حروف درشت نوشته شدهاست: «سفارش انواع مارک، لیبل و اتیکت پذیرفته میشود». فروشنده این فروشگاه، آلبومی از انواع مارکهای تولیدی خود تهیه و برای دریافت سفارش در اختیار مشتری قرار میدهد تا فرد سفارشدهنده علاوه بر رویت انواع مدلها از قیمت آنها هم مطلع شود. 

محمدیان با بیان اینکه سفارشهای کمتر از 5000 عدد پذیرفته نمیشود، گفت: انواع مارکهای مشابه خارجی و معتبر به تناسب میزان هزینه پرداختی وجود دارد. این فروشنده، معیار تعیین قیمت انواع مارکهای پارچهای را طول و عرض و میزان نخ رنگی به کار رفته در آن عنوان و اظهار کرد: قیمت مارکهای پارچهای که عموما برای لباسهای زنانه و نسبتا گران به کار میروند، از 60 تا 300 تومان و گاهی تا 550 تومان متغیر است. 

یکی دیگر از فروشندگان مغازه مارکفروشی که عمدتا مارکهای کاغذی و چرمی را عرضه میکند، در پاسخ به این پرسش که چه کسانی بیشتر خریداران مارکهای کیلویی و تقلبی هستند، گفت: بیشتر مشتریان ما مغازهداران و بنکداران مناطق فرمانیه و پاسداران هستند که با خرید پوشاک ایرانی اما با کیفیت و الصاق مارکهای تقلبی، آنها را به اسم پوشاک اصل خارجی به مردم میفروشند. سلطانی با بیان اینکه 90 درصد پوشاک مارکدار و خارجی عرضهشده در مغازههای سطح شهر تقلبی هستند، افزود: اگر قرار باشد یک شلوار اصل خارجی آن هم از نوع مارکدار به دست مصرفکننده ایرانی برسد، یقینا قیمتی کمتر از یک میلیون و 200 هزار تومان نخواهد داشت.

او تصریح کرد: از آنجا که مردم علاقه زیادی به استفاده از لباس و اجناس خارجی دارند، بنابراین تولیدکننده داخلی پوشاک خود را با مارک خارجی به فروش میرساند، چرا که در صورت عرضه تولید خود با نشان ایرانی در واقع تا حد زیادی شانس فروش کالای خود را از دست داده است.

به گفته این فروشنده، قیمت تمامشده تولید شلوارهای جین ایرانی در طرح و مشابه نمونه خارجی حدود 50 تا 60 هزار تومان است اما با چسباندن مارک تقلبی میتوان آن را با قیمتی معادل 200 تا 280 هزار تومان به فروش رساند.

بنابر اظهارات فروشندگان مارکهای خارجی بازار پاچنار، در حالی که در تمام دنیا مارکها و اجناس مارکدار گرانقیمت هستند اما در ایران این مارکها به صورت کیلویی تهیه و بر پوشاک صدرصد ایرانی چسبانده میشوند تا مشتریان ایرانی هم به خیال خودشان جنس مارکدار بپوشند.

تعطیلی ۷۵درصد از واحدهای تولیدی پوشاک کشور

در همین رابطه عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی، گفت: جذابیت پوشاک قاچاق به قدری افزایش پیدا کرده که تولید کنندگان ایرانی برای استقبال بازار از محصول آنها تولیدات خود را با برند خارجی وارد بازار میکنند. غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی در خصوص واردات پوشاک قاچاق از ترکیه و صدمات ناشی از آن به صنعت نساجی و پوشاک کشور، گفت: صنایع نساجی و پوشاک برای اقتصاد کشور در گذشته بسیار ارز آور بودند، اما سیاستهای غلط در گذشته هر دو صنعت ما را فلج کرده است.

نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه در خیلی از شهرهای کشور صنعت نساجی بسیار فعال بود و حتی به کشور انگلستان نیز صادر میشد، گفت: در تولید پوشاک حتی پوشاک زمستانی در دنیا حرفی برای گفتن داشتیم، اما متاسفانه عدم تعیین تعرفه مناسب برای جلوگیری از واردات بیرویه و میزان وارداتی که توسط مسافرین میتواند وارد کشور شود موجب افزایش واردات با حجم قابل توجهی شده است.

وی با تاکید بر اینکه طرح تعرفه توجیحی واردات کالا از ترکیه که با شکست مواجه شده است، گفت: مجوز واردات بدون تعرفه گمرک تا 80دلار برای هر نفر باعث شده است تا برخی وارد کنندگان افراد را به خارج از کشور میبرند و با استفاده از پاسپورت آنها کالا وارد کشور میکنند.

نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه در سال اقتصاد مقاومتی، اشتغال و تولید هم مجلس این آمادگی را دارد و هم در حوزه اختیارات دولت است که مواضعی انتخاب شود تا با استفاده از تجربیات گذشته از واردات بیرویه قانونی و غیرقانونی جلوگیری شود تا بتوان صنایع را در کشور احیا کنیم، افزود: ما در تولید پوشاک حرف برای گفتن داریم، انقدر پوشاک قاچاق وارداتی جذابیت ایجاد کرده است که تولید کنندگان داخلی نیز محصولات خود را برند خارجی وارد بازار میکنند.

عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه ما در حوزه پوشاک به شدت آسیب دیدهایم و دولت باید مواردی را که به صنایع داخلی ضربه میزند را رصد کند، خاطرنشان کرد: میتوان گفت که بالغ بر 75درصد از کارگاههای تولید پوشاک تعطیل شده است.

وی افزود: زمانی در دانشکده های ما در زمینه پوشاک، رشتههای تخصصی ایجاد شده بود اما اکنون رغبتی برای ادامه تحصیل در این رشتهها وجو ندارد و فارغ التحصیلان آن جذب تولید کنندگان خارجی میشوند.