گزارش نیویورک تایمز درباره خطرات و منافع قرارداد توتال با ایران

به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، قرارداد ایران با شرکت فرانسوی توتال برای سرمایهگذاری و فعالیت در حوزه انرژی تأثیرات مهمی نه تنها در زمینه هموار کردن مسیر دیگر شرکتهای غربی فعال در حوزه انرژی دارد تا بتوانند به سرعت از پی بیایند، بلکه احتمالاً به توتال این امکان را میدهد تا در آینده قراردادهای دیگری در ایران منعقد کند، اما از طرفی دیگر، این شرکت را در صورتی که ترامپ در اجرای توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 دبه کند یا واشنگتن تحریمهای جدیدی علیه تهران وضع کند، به خطر میاندازد.

بر اساس قرارداد ایران و توتال، این شرکت فرانسوی قرار است یک میلیارد دلار در اولین مرحله از توسعه بخش میدان گازی پارس جنوبی سرمایهگذاری کند. این قرارداد به علاوه یک شرکت میان شرکت ملی نفت چین و شرکت ایرانی پتروپارس ایجاد میکند.

این روزنامه آمریکایی در ادامه با اشاره به اینکه ایران یکی از بزرگترین منابع گاز در جهان و دومین منابع نفتی در خلیج فارس را در اختیار دارد، نوشت: مقامات نفتی ایران همواره به عنوان مذاکرهکنندگان سرسخت شناخته میشوند، اما به گفته رئیس توتال، از آنجایی که این شرکت اولین شرکت بینالمللی نفتی است که پس از رفع تحریمهای ایران با این کشور قرارداد منعقد کرده، توانسته است به شرایط بهتری در مقایسه با پیشنهادات اولیه دست پیدا کند.

علاوه بر این، اولین بودن به توتال امکان به دست آوردن مزیتهای دیگری از جمله دسترسی به میدان نفتی آزادگان را میدهد که میتواند بزرگترین پروژه در این صنعت در یک دهه آینده باشد. اما قرارداد توتال با ایران بدون خطر نخواهد بود. به ویژه اینکه دولت ترامپ که در حال بازنگری سیاستهای واشنگتن در قبال تهران است، احتمال دارد موضعی سختتر در خصوص این کشور اتخاذ و حتی شرکتهای بینالمللی را از سرمایهگذاری در ایران مأیوس کند.

این روزنامه در ادامه مدعی شده است که اجرای موفقیتآمیز یک پروژه در ایران آسان نخواهد بود و تجارت با این کشور با مشکلاتی همراه است. توتال ماهها است که برای این لحظه مقدمهچینی و خود را آماده کرده است. این شرکت در طول این مدت بانکهای اروپایی کوچک را شناسایی کرده است که میتوانند نیازهای داخلیاش را برطرف کنند، اما تأمین مالی قراردادهای بزرگ با ایران همچنان به دلیل ترس بانکها از آمریکا سخت و دشوار است.

نیویورک تایمز در ادامه مدعی شده است که تهران میتواند مکانی مبهم و دشوار برای فعالیت باشد، جایی که در آن فساد مالی وجود دارد و در مسیر سرمایهگذاری خارجی در حوزه منابع طبیعی مخالفتهای سیاسی به وجود میآورد. شرکتها همچنین میگویند که به دلیل وجود تحریمها باید دقت بسیار بالایی داشته باشند.