جذب فناوری خارجی در حوزه کشاورزی

به صورت اختصاصی نیز ارتباط اقتصادی در بخش کشاورزی باعث انتقال فناوری میشود، چرا که کشورهای مختلف دارای فناوری، محصولات و تولیدات مختلفی هستند و به لحاظ علمی میتوانند با هم تبادل و مراوداتی داشته باشند. تعامل سالم و سازنده بخشهای داخلی و خارجی میتواند نقش بسیار مهمی در بخش کشاورزی ما داشته باشد.

امروزه کشاورزی ایران به شدت نیازمند فناوری است. این ارتباط باید دوطرفه باشد، یعنی ایران محصولات مازاد خود را به این کشورها صادر کند و آنها نیز پاسخگوی نیازهای ایران باشند. به این صورت تفاهمنامهها در راستای منافع هر دو طرف منعقد میشود. دولت نیز باید تمامی شرایط و زمینههای لازم را برای جذب سرمایهگذاران مناسب که کمکی به پیشرفت و توسعه کشورمان انجام دهد، فراهم آورد. یکی از موارد بسیار مهم حضور سرمایهگذارای خوب در هر کشوری ثبات و امنیت پایدار است. ثبات اقتصادی ایران در سالهای اخیر و میزان جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی در حوزههای مختلف نشان میدهد ایران کشوری امن برای سرمایهگذاری خارجی است.

دولت باید سایر موانع دست و پاگیر در این راه را بردارد تا شاهد به ثمر نشستن هر چه سریعتر و بهتر سرمایهگذاریهای خارجی در اقتصاد، تجارت و رفع مشکلات مردم باشیم. از جمله این موانع روابط بانکی و مالی ایران و اروپاست که باعث افزایش هزینه فعالان اقتصادی میشود. ایران به صورت بالقوه دارای ظرفیتهای عمدهای در بخش کشاورزی است و به لحاظ کشتهای متنوع میتواند مورد مطالعه قرار گیرد. این ظرفیتها باعث میشود بتوانیم در بسیاری از زمینههای تولیدی با سرمایهگذاران خارجی همکاری داشته باشیم. این همکاری میتواند به این صورت باشد که اگر آنها به تولیدات ما احتیاج دارند در ایران اقدام به سرمایهگذاری کنند و به لحاظ کیفیت و استانداردهای مورد نیاز تحت نظر ما به کشت محصول بپردازند.

بنابراین باید از این فرصتها با توجه به ظرفیتهای بالای ایران در بخش کشاورزی بهرهبرداری شود. سرمایهگذاران خارجی میتوانند در مسائل زیربنایی کشاورزی سرمایهگذاری کنند و از بعد تجاری و بازرگانی نیز ارتباط گستردهای با یکدیگر داشته باشند. اکنون بخش خصوصی ایران و فرانسه نیز یک تفاهمنامه همکاری در زمینه تولید مشترک بذر ذرت و سورگوم امضا کردهاند.

این دو محصول از اقلام مهم بخش دامپروری است که آنها را به کشور وارد میکنیم. این تفاهمنامه در راستای رفع نیازهای موجود میتواند گام موثری باشد. در واقع هر ارتباط تجاری و اقتصادی با کشورهای جهان میتواند زمینههای همکاری در سایر عرصهها را که برای کشور مفید است، فراهم کند. بنابراین ما باید در تمام ابعاد قراردادهایی در چارچوب اصولبرد-برد با کشورهای مختلف داشته باشیم و حتی این روابط میتواند در زمینه صلح پایدار در جهان کمککننده باشد.