به گزارش ارانیکو و به نقل از پتروتحلیل، گرچه فروشندگان برای فروش پی وی سی پیشنهادات زیادی مطرح می‌کنند، اما در مقابل خریداران تمایلی به خرید نشان نمی‌دهند. نرخ پی وی سی در بازار داخلی از فروردین امسال تا کنون بیش از دو برابر رشد کرده و از محدوده ٩ هزارتومان به ٢١ هزارتومان رسیده است، رقمی که حال برای تولیدکنندگان صرفه اقتصادی ندارد.
به گفته کارشناسان صنعت پتروشیمی افت ارزش ریال در برابر دلار یکی از دلایل اصلی عدم عرضه پی وی سی از سوی پی وی سی سازها در بورس کالا است، اتفاقی که در ماههای اخیر پتروشیمی‌ها را وادار به فروش سلف محصولات در بازار کرده است. البته خریداران هم با هجوم برای خرید پی وی سی و ثبت رقابت‌های بالا ترجیح دادند ریال خود را با کالا جایگزین کرده و از کاهش ارزش پول خود جلوگیری کنند. حال نرخ پی وی سی با فراز و نشیب بسیار در ماههای اخیر به بیش از ٢٠ هزارتومان رسیده است و نگرانی از افزایش قیمت باز هم وجود دارد. گرچه هفته اخیر محموله‌های نقدی پی وی سی سازها و عدم کشش در بازار داخلی سبب شد تا رقابت‌ها سبک تر باشد، اما همچنان بیشترین قیمت تمام شده برای پی وی سی در بورس کالا در محدوده ١٨ هزار و ٨٠٠ تومان قرار داشت، با وجود قرار داشتن در ماه تابستان و تعطیلات و عدم کشش بازار، معامله گران انتظار ندارند حجم معاملات افزایش یابد.
البته گفته می شود تحویل محموله‌های سلف فروخته شده در ماههای اخیر توسط اروند به روز و منظم شده است و کمیته تخصصی پتروشیمی برای بازدید انبار پتروشیمی‌ها سخت گیری های بیشتری را اعمال کرده است. با این حال به نظر می رسد پتروشیمی‌ها هم باوجود سخت‌تر شدن شرایط صادرات به دلیل شیوع کرونا و بسته بودن مرزها، علاقه‌ای به فروش محصولات خود در بازار داخلی ندارند؛ شاید یکی از دلایل مهم آنها افت هرروزه ارزش ریال در برابر دلار باشد و در ادامه انتظار برای بازگشایی بیشتر مرزها، تا بتوانند محصولات خود را دلاری بفروشند. البته زمزمه هایی از واردات ٥٠ هزارتنی پی وی سی نیز در بازار داخل وجود دارد، این در حالی است که ایران دو برابر مصرف در بازار داخلی قادر به تولید پی وی سی است و بعید به نظر می‌رسد این خبر صحت داشته باشد، با این حال اتفاقات بازار پی وی سی در ماههای اخیر نشان داد که بیش از همیشه بازارسازی در بازار ایران رونق گرفته است و شرکت‌های دخیل در معاملات پی وی سی در بازار داخلی تمایلی به کنترل بازار نداشته و از افزایش قیمت‌ها سود می‌برند.
حال که دلار به حدود ٢٢ هزارتومان در بازار داخلی رسیده و در سامانه نیما هم شاهد نرخ ١٦ هزارتومانی برای دلار هستیم، وضعیت صنایع پایین دست دشوار‌تر از گذشته شده است. چرا که تولید محصول با دوبرابر قیمت آن هم نسبت به فروردین ماه برای همه صنایع آن هم تولیدکنندگان کوچک امکان پذیر نیست. بسیاری از تولیدکنندگان قادر به بازگرداندن ارز حاصل از صادرات به کشور نیستند، تعرفه‌ها و ارزش‌گذاری گمرک برای بسیاری از محصولات با قیمت های روز تناسبی ندارد. بیشتر صادرکنندگان کوچک با رقم‌های صادرات نه چندان بالا برای بازگشت ارز تحت فشار هستند که به نظر می‌رسد فشار بیشتر بر صنایع پایین دست، افزایش رکود در بازار داخل و تعطیلی واحدهای تولیدکننده و بیکاری کارگران را آسان‌تر کند.