اکثر کارشناسان استدلال می کنند که فشار تورمی بدون تردید در اقتصادهای در حال توسعه افزایش پیدا می کند که در مقایسه با بازارهای توسعه یافته حساسیت بیشتری نسبت به افزایش قیمتهای نفت دارند. قیمت سوخت و مواد خوراکی معمولا سهم بیشتری در هزینه مصرف کننده در اقتصادهای نوظهور دارد بنابراین هنگامی که قیمتهای نفت افزایش پیدا می کند این مصرف کنندگان آسیب بیشتری می بینند. نگرانیهای تورمی هم در آمریکا و سایر کشورهای توسعه یافته به مرور بروز کرده است.
با این حال اکثر تحلیلگران بر این باورند قیمتهای نفت که در حال حاضر در حدود ۷۵ دلار در هر بشکه قرار دارد آن قدر بالا نیست که رشد اقتصادی به خصوص در آمریکا و اروپا را آهسته کند. در این مناطق خدمات سهم بزرگ و رو به رشدی در تولید ناخالص داخلی دارد و هزینه نفت به عنوان سهمی از تولید ناخالص داخلی همچنان پایینتر از میانگین بلندمدت است.
اقتصاددانان و تحلیلگران هفته گذشته به روزنامه وال استریت ژورنال گفتند قیمتهای نفت به نقطه ای رسیده اند که می توانند بهبود اقتصادی در بازارهای توسعه یافته را از مسیر خود خارج کنند.
طبق برآورد بانک مورگان استنلی، در سطح جهانی هزینه نفت به عنوان سهمی از تولید ناخالص داخلی امسال به دلیل قیمتهای بالاتر نفت افزایش خواهد یافت اما پایین میانگین بلندمدت می ماند. در سال ۲۰۲۱ اگر قیمت نفت به طور میانگین ۷۵ دلار در هر بشکه باشد، هزینه نفت به ۲.۸ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان بالغ می شود. اگر قیمت هر بشکه نفت ۱۰ دلار دیگر بالاتر برود و به ۸۵ دلار برسد در این صورت هزینه نفت به میانگین بلندمدت خواهد رسید.
بر اساس گزارش اویل پرایس، پیش بینیهای اقتصادی فعلی برای اقتصادهای توسعه یافته نشان می دهد که صعود امسال قیمت نفت مانع قابل توجهی برای روند احیای رشد اقتصادی پساکرونا نخواهد بود.
ایسنا