به گزارش ارانیکو طی دهه 1990 دولت چین اقدام به گشودن منابع عظیم معدنی این کشور را بر روی سرمایه‌گذاران خارجی نمود و موفق شد که طی ده سال گذشته، با انجام اصلاحاتی در قوانین مربوط به بخش معادن، به جذب شرکتها و سرمایه گذاران خارجی برآمده و به مدرنیزه کردن صنایع معدنی خود، در دو بخش فنی و مدیریتی، دست بزند. این سیاستها موجب شد تا بین سالهای 2001 تا 2004 تعداد شرکتهای خارجی فعال در پروژه‌های معدنی در چین از 150 به 279 شرکت افزایش یابد.
اما در سال 2010 این تعداد به 92 شرکت کاهش یافت. اکنون با گذر زمان شرکتهای خارجی چنین احساس می‌کنند که بی ثباتی و سردرگمی در قوانین بخش معدن مانعی بر سر راه فعالیت آنها پدید آورده و اعتماد بین آنها و شرکتهای معدنی محلی را خدشه‌دار نموده‌است.
اکنون امید سرمایه‌گذاران خارجی به موفقیت در بخش معدنی چین از بین رفته است. از سوی دیگر دولت چین دیگر چندان تمایلی به جذب شرکتهای خارجی ندارد، چه هم به سرمایه‌گذاری مورد نظر خود دست یافته و هم تکنولوژی و تکنیکهای مدیریتی لازم را فراگرفته است.
بعنوان مثال هم اکنون این کشور به تکنولوژی بهینه شده تقطیر و استحصال گاز متان از ذغالسنگ دست یافته است که صدمات محیط زیستی کمتری دارد و هم از تکنیکهای مدیریتی نظیر ادغام شرکتها بهره می‌برد.
این عوامل موجب بوجود آمدن محیطی رقابتی اما شکننده برای صنایع معدنی این کشور شده است که شاهد حضور طیفی از شرکتهای معدنی دولتی، تعاونی، خصوصی و همچنین تعداد نامشخصی معادن غیر قانونی است.
مقامات چینی به دو دلیل از افزایش تعداد شرکتهای معدنی چینی خشنود نیستند: ضعف و عدم پایبندی به قوانین محیط زیستی و ایمنی؛ افزایش اختلافات بین مقامات محلی ( نظیر استانداری‌ها و فرمانداری‌ها) بدلیل تلاش آنها در حمایت از منافع محلی خود در برابر سرمایه‌گذاران و شرکتهای معدنی غیر بومی .
اکنون دولت چین شرکتهای معدنی دولتی را تحت فشار قرارداده تا با سرعت بیشتری به سمت تجدید سازماندهی و بازسازی خود حرکت نمایند تا بدینوسیله علاوه بر افزایش بهره‌وری ظرفیت‌های معدنی داخلی، از رقابت‌پذیری بیشتری نیز در سطح بین‌المللی برخوردار شوند. دولت همچنین شرکتهای معدنی ملی را تشویق نموده تا در جستجوی منابع خارجی به منظور تامین بهینه‌تر نیاز داخلی به مواد معدنی برآیند.
به نظر می رسد که اکنون شرکتهای چینی، که همواره ریسک گریزان بودند، از سطح دسترسی خود به تکنولوژی‌های جدید فنی و مدیریتی تا آن حد خشنود هستند که دیگر فعالیت و علاقه چندانی به مشارکت با شرکتهای خارجی نشان نمی‌دهند. این نگرش حمایت‌گرایانه چینی‌ها باعث از بین رفتن گرایش سرمایه‌گذاران خارجی گردیده که به منابع عظیم معدنی این کشور نظر داشتند.