به گزارش ارانیکو و به نقل از  آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران، در حال حاضر نیاز کشور به کاغذ چاپ و تحریر حدود 320 هزار تن در سال است، که از این مقدار حدود 70 هزار تن توسط دو کارخانه چوب و کاغذ مازندران و کارخانه کاغذ پارس در کشور تولید می گردند و الباقی توسط تجار و یا شرکت های دولتی ، بانک ها و ... وارد می‌شود.

سوال اینجاست چرا با این کمبود، کارخانجات تولید کاغذ چاپ و تحریر جدید در کشور احداث نمی گردد.

دلایل آن را می توان در زیر مشاهده نمود:

1.  ظرفیت تولید کاغذ چاپ و تحریر در دو کارخانه چوب و کاغذ مازندران و کاغذ پارس سالیانه حدود 140000 تن می باشد اما عدم حمایت دولت از این دو کارخانه باعث شده است این کارخانجات نتوانند به ظرفیت های اسمی خود برسند.


2.  شرکت های دولتی و بعضی از مصرف کنندگان عدم کیفیت کاغذ ایرانی را بهانه ای برای واردات کاغذ چاپ و تحریر کرده اند و در جایی که می شود از کاغذ ایرانی استفاده نمود به جای آن از کاغذ وارداتی استفاده می‌کنند.


3.  سرمایه گذاری در بخش تولید کاغذ چاپ و تحریر هزینه بسیار بالایی را طلب می نماید و این امر باعث شده است سرمایه گذاران بر روی این کاغذ سرمایه گذاری نکرده و سرمایه های خود را بیشتر به طرف کارخانجات تولید کاغذهای صنعتی سوق دهند زیرا تولید و فروش کاغذهای صنعتی نیاز به سرمایه کمتری داشته و مشکلات فروش کاغذ چاپ و تحریر را هم ندارد.


4.  راه اندازی یک کارخانه تولید چاپ و تحریر بدون حمایت کامل دولت _ در بخش سرمایه گذاری _ تقریباً محال است.

پیشنهاد می‌شود با توجه به محدودیت شدید استحصال از جنگل ها کارخانجات تولید کاغذ چاپ و تحریر فقط در منطقه خوزستان و تنها با استفاده از مواد اولیه باگاس (تفاله نیشکر) مقرون به صرفه بوده و در حال حاضر ظرفیت احداث دو کارخانه 100000 تنی کاغذ و چاپ و تحریر در این منطقه کاملاً مشهود است.