هدف از این دیدار در اوج بحران‌های فولادی، ارائه بسته پیشنهادی برای مهار مازاد تولید فولاد جهان است و تمرکز اصلی این جلسه متقاعد کردن چین برای مهار تولیداتش است.
سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه اعلام کرد: «بحث اصلی بر سر آن است که دولت‌ها چگونه می‌توانند بازسازی این صنعت بازار محور را تسهیل کنند و همچنین در جهت کاهش سیاست‌‌های رقابتی ناهمگون آن به توافق برسند.» براساس تحلیل‌های این سازمان، مازاد ظرفیت تولید فولاد در پایان سال 2015 بالغ بر 70 میلیون تن بود و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2018 با ورود کارخانه‌های جدید 47 میلیون تن دیگر به این مقدار افزوده شود.
این در حالی است که اروپا در هشت سال گذشته کارخانه‌های زیادی را تعطیل کرده و تولیدات خود را کاهش داده است، اما هنوز هم بیشتر از نیازش فولاد تولید می‌کند.
طبق اعلام تحلیلگران موسسه بین‌المللی جفریز، بین سال‌های 2007 تا 2013 وقتی تقاضا 30 درصد کاهش پیدا کرد، کارخانه‌ها تولیداتشان را تنها حدود 4 درصد کاهش دادند.
محاسبات نشان می‌دهد بیش از نیمی از صادرات جهان در دست چین است و بیشتر از آنچه در تقاضاهایش به ثبت رسیده است فولاد صادر می‌کند.
در واقع این تولیدات بیشتر برای رقابت با تولیدکنندگان اروپایی است که با توجه به قیمت‌های جاری نمی‌توانند درآمدی داشته باشند و در حال حاضراز 30 درصد ظرفیت خود استفاده نمی‌کنند.
چین در سال گذشته رکورد صادرات فولاد جهان را شکست و 112 میلیون تن فولاد صادر کرد و رکورد تولید ماهانه را نیز با میانگین تولید ماهانه 70/6 میلیون تن در ماه مارس شکست. این موجب افت جهانی قیمت‌های فولاد شد.
شرکت هندی آرسلورمیتال که 92/5 میلیون تن فولاد در کارخانه‌های آمریکا، اروپا، آفریقا و آسیای خود تولید کرده است برای چهارمین سال متوالی اعلام ضرر کرده است و در سال 2015 با 7/9 میلیارد دلار کسری بودجه روبه‌رو شده است. این شرکت در این ماه مجبور شد از سهامدارانش کمک گیرد تا بدهی‌‌های 3 میلیارد دلاری خود را کاهش دهد.
وضعیت ضعیف بازار جهانی فولاد، چین را مجبور کرده است تا 5 سال دیگر 150 میلیون تن از ظرفیت تولید فولاد خود را کاهش دهد که در این صورت 1/8 میلیون شغل در کارخانه‌ها و معادن زغال‌سنگ که سوخت کوره‌ها را تامین می‌کنند، از بین خواهد رفت.
دنیای اقتصاد