به گزارش ارانیکو به نقل از اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران، دبیر کل تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: بیشترین صادرات ایران در بخش نساجی و پوشاک از گذشته محصولات و کالاهای نهایی بوده یعنی پوشاک، فرش ماشینی، موکت و در مقطعی هم صادرات کیسه‌های پروپیلن بسیار افزایش پیدا کرد اما در صادرات مواد اولیه مانند نخ، الیاف و مواد واسط مثل پارچه سابقه طولانی نداریم چرا که از قدیم ما واردکننده این محصولات بوده‌ایم بنابراین اولین و مهمترین کالای صادراتی بخش نساجی کشور را فرش ماشینی تشکیل می دهد و دومین کالای استراتژیک نیز لباس و پوشاک است و ایران در این دو کالا توانایی رقابت با رقبای خارجی را داراست.
یکتا با اشاره به کاهش فروش این محصولات در داخل و امکان صادرات مازاد عرضه این محصولات تصریح کرد: پتانسیل صادراتی ما در فرش ماشینی بسیار عالی است صنعت فرش ماشینی ایران در دنیا جزو 4 کشور پیشتاز از نظر تکنولوژی، طرح، رنگ و کیفیت است. البته پایه روابط اقتصادی، روابط سیاسی است اما در سال های گذشته به دلایل سیاسی ارتباط ما با خیلی از کشورهای دنیا قطع شد، حال نیز با اجرایی شدن برجام فضا باز شده شرکت ها بازاریابی های صادراتی شان را انجام می‌دهند. وی ادامه داد: فرش ماشینی ما به ژاپن، آسیای میانه، روسیه، کشورهای عربی، اروپایی، آفریقا و آمریکای شمالی ارسال شده است فضای بعد از لغو تحریم‌ها می‌طلبد تا دوباره بر روی این بازارها کار کنیم بازارهایی که از آنها بیرون آمدیم و نفوذ دوباره به آنها بسیار سخت است.
یکتا در خصوص وضعیت پوشاک در داخل با وجود وفور برندهای خارجی نیز توضیح داد: شرایط پوشاک با فرش ماشینی بسیار متفاوت است این محصول به دلیل آنکه نیاز حیاتی انسان است همیشه بازار دارد. متاسفانه دربازار داخل به دلیل شرایط خاص اقتصادی درصد موفقیت برندهای خارجی و تقلبی بسیار زیاد است و تولیدکنندگان داخلی کار سختی برای رقابت دارند این فضا در خارج از ایران در بعضی از کشورها اصلا وجود ندارد و برندهای داخلی به خوبی می‌توانند در آن جا رقابت کنند به همین دلیل کشورهایی مثل حوزه خلیج فارس، آسیای میانه علی الخصوص روسیه بازارهای صادراتی خوبی برای پوشاک بحساب می‌آیند.
وی در خصوص دلیل عدم موفقیت کالاهای تولید داخل در مقابل برندهای خارجی نیز گفت: فضای کسب و کار در کشور ما ایراد دارد کالای قاچاق به سهولت وارد ایران می‌شوند برخوردی با برندهای تقلبی نمی‌شود و بیشترین فشار بر روی واحدهای داخلی است برندهای داخلی باید اجاره مغازه بالاتری نسبت به خارجی‌ها پرداخت کنند همه این‌ها سبب میشود تا انگیزه تولید از بین برود انگیزه تولید که از بین برود به انگیزه واردات تبدیل می شود و نه انگیزه صادرات! متاسفانه چنین فضایی در سایر کشورها مثل روسیه برقرار نیست . اخیرا ایران نمایشگاهی را در روسیه برگزار کرده است و با بازاریابی هایی که انجام داده ایم در روسیه برای برندهای خوب ایرانی که اتفاقا در ایران نیز بسیار موفق هستند جایگاه بسیارخوبی ایجاد شده است. مقدمات کار انجام شده و امیدواریم طی 7 ماه آتی نتایج آن حاصل شود.
دبیر کل تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در خصوص سرمایه گذاری خارجی یا تولید مشترک این محصولات نیز تصریح کرد: البته تولید مشترک می تواند به این صنایع کمک کند اما من این احتمال را خیلی قوی نمی دانم چرا که سرمایه گذار خارجی به دنبال شراکت و آوردن نقدینگی به داخل کشور نیستند تنها دانش و تکنولوژی می‌آورند در صورتیکه تکنولوژی در ایران هست دانش را هم میشود بدست آوردکار سختی نیست بنابراین اسم این نوع سرمایه گذاری را شراکت نمی‌توان گذاشت بلکه استثمار است وکسی زیر بار این شراکت نخواهد رفت.
وی ادامه داد: سرمایه گذاری خارجی که در مطبوعات و رسانه‌ها همواره چه در این دولت یا چه دولت قبل صحبتش بود چیزی خیالی و دور از ذهن است. مشکل اصلی در این صنعت آن است که اگر کسی بخواهد سرمایه گذاری کند قطعا کشورهای بهتر از ما زیاد هستند و اگر کسی بخواهد در خاک ایران سرمایه گذاری کند صنایعی بهتر از صنایع نساجی هم زیاد است بنابراین صحبت از سرمایه گذاری خارجی و بیان نقشی از آن در برنامه ریزی‌ها کاملا اشتباه است منتهی بحث نقدینگی که یکی دو سالی است به عنوان مشکل اصلی این صنعت مطرح است کاهش فروش شرکت هاست که به دلیل شرایط بد اقتصادی کشور، رکود بسیار سنگین و کاهش قدرت خرید مردم است. در سال جاری دولت طرحی را تصویب کرده و مبلغی را برای بنگاه های کوچک و متوسط به عنوان سرمایه در گردش تخصیص داده است که اگر عملیاتی شود باری از دوش این بنگاه‌ها برداشته خواهد شد ولی درد اصلی در بازار است که فروش ما بسیار پایین آمده است.
یکتا در پایان به بیان انتظارات صادرکنندگان این صنعت از دولت پرداخته و افزود: تسهیل فضای کسب و کار، کاهش بروکراسی، کاهش فساد اداری، حمایت از صادرات از جمله اصلی ترین خواسته صادرکنندگان این صنعت از دولت است. امروزه صادرکننده در کشور ما مزیتی نسبت به تولیدکننده داخلی ندارد در حالیکه صادرکنندگان برای تداوم صادرات خود نیاز به جوایز صادراتی، وام کم بهره، تسهیلات بانکی و گمرکی دارند در غیر اینصورت صادرات توسعه پیدا نخواهد کرد