چنین اخباری گواه این است که شرکت‌های معدنی و بانکی هر چند سرمایه‌گرا هستند، اما به نوبه خود دغدغه‌های زیست‌محیطی هم دارند و به نظر می‌رسد اگر نداشته باشند هم می‌توانند پول دربیاورند، اما لزوم توجه به آسیب‌هایی که شرکت‌های معدنکار در هنگام فعالیت خود به محیط‌زیست وارد می‌کنند، در گیرودار افت و خیزهایی که بازار مواد معدنی تجربه می‌کند و سایر رویدادهایی که می‌تواند جریان فعالیت چنین غول‌های معدنی و بانکی که در سطح جهانی فعالیت دارند را از خود متاثر کند، نشان‌دهنده این است که مشکلات مربوط به آب و هوای سیاره مهم‌تر از آن است که به نظر می‌رسد. دست‌کم آن قدر مهم بوده که به شکل‌گیری توافق آب و هوایی پاریس بینجامد و در آن حدود ۲۰۰ کشور جهان را به تکاپو برای داشتن زمینی کمی سردتر وا دارد. گویا غول‌های معدنی هم باور دارند که نسل‌های آینده به زمینی سردتر برای زیستن نیاز دارند و با فعالیت‌های این چنینی به دنبال انطباق با شرایط حاضر هستند تا هم معدن بماند و هم سیاره.