محمد مشکین فام با بیان این مطلب افزود: دستمزد پیمانکار (شرکت توتال) ارتباط مستقیمی با میزان تولید از این فاز داشته و به همین دلیل پیمانکار تمامی تلاش خود را برای نگهداشت تولید در حداکثر بازه زمانی ممکن به کار خواهد گرفت.
وی ادامه داد: درخصوص ترک تشریفات و واگذاری این طرح بدون مناقصه، همانند فازهای دیگر پارس‌جنوبی یعنی فازهای 13، 14، 16-15،19،21-20 و 24-22 توسط دولت‌های نهم و دهم عمل شده است که براساس ماده 11 قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مصوب مجلس شورای اسلامی، واگذاری و اجرای طرح‌های مربوط به اکتشاف، توسعه، تولید، تعمیر و نگهداشت میادین مشترک نفت و گاز با تایید وزیر نفت و فقط با رعایت آیین‌نامه معاملات شرکت ملی نفت ایران از شمول قانون برگزاری مناقصات مستثنی است.
مشکین‌فام درخصوص انتقادهای مطرح شده از عملکرد توتال در فازهای 2و3 و عدم برداشت از لایه مشترک یا عدم انتخاب بلوک مرزی برای برداشت نیز تاکید کرد: بلوک مخزنی فاز 2، کاملا در محدوده نوار مرزی و بلوک مخزنی فاز 3 در ردیف دوم از خط مرزی قرار گرفته است، با مطالعه سوابق توسعه در میدان گنبد شمالی نیز درخواهیم یافت که اولین بلوک توسعه یافته (بلوک آلفا) در ردیف دوم و غیر‌مرزی قطر قرار دارد.
همچنین مشابه این امر درخصوص عدم‌مشبک کاری لایه K1 نیز وجود دارد؛ به‌طوری‌که شرکت توتال در طرح‌های توسعه‌ای اجرا شده در قطر نیز به دلایل فنی مانند پرهیز از افزایش میزان سولفید هیدروژن (H2S) در سیالات تولیدی و نیز جلوگیری از ایجاد جریان متقاطع بین لایه‌ای، چند سال پس از شروع تولید و حصول افت فشار در لایه K4، نسبت به مشبک کاری لایه K1 اقدام کرده است. بنابراین عنوان این موضوع که شرکت توتال با نیت بهره‌مندی بیشتر کشور رقیب، از مشبک کاری لایهK1 در بخش ایرانی خودداری کرده، صرفا یک بهانه غیرتخصصی و بدون دانش فنی است.
مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس افزود: با توجه به عدم‌النفع هر فاز پارس‌جنوبی که روزانه بالغ بر 5 میلیون دلار است، درحال حاضر درخصوص 6 فاز باقیمانده که در اختیار پیمانکاران ایرانی قرار دارد، روزانه 30 میلیون دلار و در مجموع حدود 50 میلیارد دلار بابت تاخیر در بهره‌برداری از این میدان مشترک عدم‌النفع حادث شده است.
مشکین‌فام با تاکید بر اینکه در حال حاضر نیز عدم‌النفع فاز 11 پارس‌جنوبی که معادل 2 فاز استاندارد است، روزانه 10 میلیون دلار بوده گفت: به‌منظور حفظ منافع ملی و جلوگیری از هدررفت سرمایه کشور و برای جلوگیری از افت فشار میدان مشترک پارس جنوبی در سال‌های آینده، نیاز به بهره‌گیری از تجربه و دانش فنی یک شرکت بین‌المللی احساس می‌شد که به‌همین منظور بعد از همه توافق‌نامه‌های اصولی که میان شرکت ملی نفت و شرکت‌های خارجی منعقد شد، توتال تنها شرکتی بود که به‌صورت جدی پای امضای قرارداد ایستاد.
دنیای اقتصاد