به گزارش ارانیکو، «آژانس جهانی انرژی» میزان سرمایه‌گذاری در بخش بالادستی صنعت نفت و گاز در سطح جهانی طی سال 2016 به 1.7 تریلیون دلار، معادل 2.2 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان، بالغ گردید. این رقم در مقایسه با ارقام مربوط به سال 2015 که میزان سرمایه‌گذاری به 1.9 تریلیون دلار رسیده بود، 12 درصد کاهش نشان می‌دهد.
طی دوره مورد اشاره، سرمایه‌گذاری در بخش خودکفایی انرژی 9درصد و در بخش شبکه‌های برق‌رسانی نیز 6 درصد افزایش داشته اما این روند تحت شعاع میزان کاهش قابل توجه سرمایه‌گذاری در بخش بالادستی صنایع نفت و گاز طبیعی قرار گرفته که حدود یک چهارم کاهش نشان می‌دهد.
در سال 2016 برای اولین بار بخش تولید الکتریسیته موفق شد در جذب سرمایه از صنعت نفت و گاز پیش بیافتد. در این حال، علیرغم کاهش 34 درصدی سرمایه‌گذاری در بخش انرژی طی سالهای 2014 تا 2016، نفت و گاز هنوز دو پنجم از کل سرمایه‌گذاری در این بخش بخود اختصاص داده است. در نتیجه سهم سرمایه‌گذاری در بخش انرژی‌های با کربن پایین‌تر، از جمله شبکه‌های تولید برق، طی همین دوره با 6 درصد افزایش، به 43 درصد بالغ گردیده‌است.
وضعیت منطقه‌ای:
در حال حاضر چین همچنان بزرگترین مقصد سرمایه‌ها در بخش انرژی بشمار آمده بطوریکه 21 درصد از کل حجم سرمایه‌گذاری در بخش انرژی در سطح جهان را بخود اختصاص داده است. با این حال ترکیب سرمایه‌گذاری‌ها دائماً در حال تغییر است. سال 2016 شاهد کاهش 25 درصدی احداث ظرفیت‌های جدید در بخش نیروگاه‌های زغالسنگی بود. امروزه تولید الکتریسیته از منابعی که کربن کمتری تولید کرده و همچنین بهینه‌سازی روش‌های تولید انرژی، بطور فزاینده‌ای سهم عمده‌ای از سرمایه‌های بخش انرژی در چین را بخود جذب می‌کنند.
در هند نیز سرمایه‌گذاری در بخش انرژی با جهش 7 درصدی روبرو گردید که این کشور را پس از ایالات متحده آمریکا، در رده سوم جهانی قرار داده است. عمده دلیل این روند حمایت گسترده دولت از بازسازی و به روز رسانی تکنولوژی تولیدی و توسعه دسترسی به الکتریسیته در سطح کشور بوده است. روند رشد سریع اقتصادی کشورهای جنوب‌شرق آسیا در مجموع بیش از 4 درصد از سرمایه‌گذاری بخش انرژی در جهان را به خود اختصاص داده است.
علیرغم کاهش شدید سرمایه‌گذاری در بخش صنعت نفت و گاز جهان، سهم ایالات متحده آمریکا از سرمایه‌گذاری بخش انرژی به 16 درصد افزایش یافته که این رقم بیش از سهم اروپا بوده که با کاهش 10 درصدی روبرو شده است. به گفته کارشناسان، دلیل این افزایش توسعه بخش انرژی‌های تجدیدپذیر بوده است.
بازگشت رونق به بخش‌های بالادستی:
پس از یک دوره کاهش 44 درصدی بین سالهای 2014 تا 2016، اکنون بنظر می‌آید که بخش بالادستی صنعت انرژی جهانی در سال 2017 با رونق ملایمی روبرو گردد. از جمله دلایل این خوش‌بینی می‌توان به افزایش 53 درصدی سرمایه‌گذاری در بخش تولید نفت شیل آمریکا و همچنین رشد سرمایه‌گذاری در کشورهای عمده تولیدکننده نفت خاورمیانه و روسیه اشاره نمود که باعث گردیده تا برای سال 2017 افزایش 3 درصدی قابل پیش‌بینی باشد.
از سوی دیگر عوامل متنوعی منجر به کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری در بخش‌های بالادستی گردیده است. انتظار می‌رود در سطح جهانی، در سال 2017 به دلیل تورم منفی در بخش فراساحلی، هزینه‌ها برای سومین سال متوالی کاهش یابند. علیرغم رقم 3 درصدی این کاهش، از شتاب این روند نزولی در مقایسه با سالهای 2015 و 2016 کاسته شده است. در حالی که هزینه‌ها طی سالهای 2015 و 2016 تا نصف کاهش یافته بود، در سال 2017 افزایش فعالیت‌ها در بخش نفت شیل در آمریکا افزایش 16 درصدی را نشان می‌دهد.
صنعت نفت و گاز در میانه فرآیند تحول در روش‌های عملیاتی می‌باشد. اکنون تمرکز بر روش‌هایی است که بازده سریعتر داشته و پروژه‌ها نیز ساده‌تر و روانتر به اجرا درآیند. اکنون مبنای منحنی هزینه‌های جهانی جابجا شده و به نظر می‌رسد عناصر مهمی که طی دو سه سال گذشته موجب کاهش هزینه‌ها شده‌اند، تا آینده قابل پیش‌بینی همچنان پایدار باقی بمانند.
سلامت مالی شرکت‌های نفتی و گازی:
کاهش قیمت نفت خام تأثیر قابل توجهی بر نیاز تأمین سرمایه شرکت‌های نفتی نداشت اما آنها را وادار ساخت تا از نهایت امکانات مالی خود بهره بگیرند. علیرغم کاهش سرمایه‌گذاری و بکارگیری نظم مالی مناسب‌تر، دیون شرکت‌های بزرگ نفتی بین سالهای 2014 تا 2016 به میزان 100 تریلیون دلار افزایش یافت.
شرکت‌های مستقل نفتی آمریکا، که از الگوهای کاری تطابق‌پذیرتری بهره‌مند هستند، در ابتدا شاهد افزایش هزینه دیون خود بودند اما به دلیل امکان دسترسی به منابع مالی نظیر اوراق قرضه توانستند با افزایش بهای نفت خام در اوایل سال 2016 که منجر به افزایش ارزش این اوراق گردید، وضعیت مالی خود را بهبود بخشند.