آن‌طور که منابع رسمی اعلام کرده‌اند، دلیل اصلی امضا نشدن قرارداد رنو تا به امروز، اختلاف نظر این خودروساز فرانسوی با ایدرو بر سر داخلی‌سازی قطعات است. طبق الزام وزارت صنعت، معدن و تجارت، هر خودروساز خارجی که قصد حضور در ایران و همکاری مشترک با شرکت‌های داخلی را دارد، باید شروع تولید محصولاتش با ساخت داخل حداقل 40 درصد باشد. این در شرایطی است که پژو با وجود امضای قرارداد با ایران خودرو و آغاز فعالیت رسمی در کشور، هنوز به ساخت داخل حتی 10 درصد نیز دست نیافته است.
در این شرایط، پرسش اینجاست که چرا پژو با وجود عدم‌التزام به قانون داخلی‌سازی 40 درصدی، موفق به امضای قرارداد و شروع فعالیت در کشور شده، اما رنویی‌ها هنوز درگیر مذاکره بر سر این الزام (ساخت داخل 40 درصدی) هستند. به‌نظر می‌رسد پاسخ این پرسش در تفاوت نگاه و رفتار رنو و پژو نهفته است.
بر این اساس، پژو احتمالا در قرارداد با ایران خودرو، ساخت داخل 40 درصدی را پذیرفته، اما چون به زیر و بم خودروسازی کشور آگاه بوده و به تاخیر در اجرای قوانین و حتی نقض آنها (در سیستم خودروسازی ایران) واقف است، چندان التزامی به رعایت الزام موردنظر ندارد. با این حال رنویی‌ها رفتاری دیگر را در پیش گرفته و چون نمی‌خواهند تعهدی غیرقابل‌اجرا را برعهده بگیرند، زیر بار الزام ساخت داخل 40 درصدی (در شروع تولید) نرفته، بنابراین هنوز قراردادشان با ایدرو نهایی نشده است.
دنیای اقتصاد