به گزارش ارانیکو، در پاسخ به این سوال ۲ دیدگاه وجود دارد:

گروه اول بر این اعتقاد هستند که کاهش ارزش ریال به صادرات غیرنفتی و تولید داخلی کمک کرده و در مقابل واردات کالاهای مصرفی را کاهش می‌دهد که هر ۲ عامل سبب توسعه اقتصادی خواهد شد.

در ضمن درآمد ریالی دولت افزایش پیدا می‌کند که این عامل نیز سبب توسعه خواهد شد.

این گروه الگوی تفکر خود را عمدتا کشورهایی مثل چین یا ترکیه می‌دانند که با کاهش ارزش پول ملی توسعه اقتصادی و افزایش صادرات را هدف گرفته‌اند.

گروه دوم اما بر این اعتقاد هستند که با توجه به درون‌گرا بودن بخش زیادی از صنایع، افزایش نرخ ارز در این زمان که رکود به سبب کاهش قدرت خرید مردم در سال‌های گذشته وجود دارد نتیجه‌ای منفی و شاید مرگبار برای اقتصاد بیمار ایران داشته باشد.

افزایش نرخ ارز قدرت خرید جامعه را مجددا کاهش خواهد داد که این عامل رکود را در بازار تشدید خواهد کرد.

به اعتقاد این گروه در شرایط کنونی اقتصاد، افزایش قیمت ارز تنها باید به اندازه تورم در سال شکل بگیرد تا قدرت خرید جامعه بازگردد و رکود از بازار خارج شود. پس از آن و در دوران غیررکودی می‌توان با ارزیابی بازار برنامه‌ای برای واقعی کردن نرخ ارز اجرائی کرد.