به گزارش ارانیکو ، آقای ایگور سِچین، رئیس هیات مدیره و مدیر ارشد اجرایی بزرگترین شرکت نفتی روسیه Rosneft ، طی مقاله‌ای در نشریه تایمز مالی عنوان نمود که با توجه به شاخص‌های اصلی بازار نفت می‌توان انتظار داشت که بهای نفت بزودی به سطح 80 دلار در هر بشکه افزایش یابد و در صورتیکه پروژه‌های نفتی بیشتری از مدار خارج شوند، رسیدن سطح قیمتها به 110 دلار نیز خارج از انتظار نخواهد بود.

وی اظهار داشت: « به شاخصهای زیربنایی بازار توجه کنید و در خواهید یافت که بزودی قیمتها به سطح بشکه‌ای 60 تا 80 دلار خواهند رسید . در این حالت، حفر چاههای جدید مقرون به صرفه خواهند شد.»
به عقیده وی چنانچه بازارهای دستخوش آشفتگی شده و روند بازگشت بیش از حد انتظار طول بکشد، در این صورت بسیاری از پروژه‌ها ناتمام رها شده، و با بازگشت تقاضا به بازار، قیمتها به سطح 90 تا 110 دلار در هربشکه، و شاید هم بیشتر، افزایش یابد.

بسیاری از کارشناسان بحران فعلی نفت را با بحران اواسط دهه 80 میلادی مقایسه می‌کنند که طی آن قیمتها بیش از 70 درصد کاهش یافت و این روند برای بیش از یک دهه بطول انجامید.

اما آقای سِچین معتقد است که بحران جاری بیشتر شبیه « موجی روی آب» است. چرا که حجم فعلی مازاد نفت موجود در بازار اختلاف بسیار زیادی با آن دوره داشته و از سوی دیگر پیش‌بینی می‌گردد که میزان تقاضا تا سال 2020 تا 10 درصد افزایش یابد.

آقای سِچین می‌گوید: «در سال 1985 در صورتیکه درآمد حاصل از نفت به بشکه‌ای 20 تا 30 دلار می رسید، احداث چاه‌های جدید ارزش اقتصادی داشت. اما امروزه بخش عمده نفت از چاههایی استحصال می‌شود که هم احداث آنها پر هزینه بوده و هم از لحاظ فنی پر دردسرتر هستند. لذا نقطه سر‌به‌سری هزینه ها در محدوده قیمتی 60 تا 100 دلار در هر بشکه خواهد بود.»

در این میان، کارشناسان برآوردهای مختلفی از میزان خسارات ناشی از لغو پروژه‌های نفتی ارایه می‌ دهند. تحلیلگران شرکت نفتی وود مکنزی، که به امر مشاوره و تحلیل در زمینه سرمایه‌گذاری در بخش انرژی و معادن در سطح بین‌المللی فعالیت دارد، میزان افت سرمایه‌گذاری در صنعت نفت طی سال 2015 حدود 100 میلیارد دلار برآورد کرده‌اند.

از سوی دیگر پیش‌بینی‌های انجام شده توسط مؤسسه مورگان استانلی حاکی ازآن است که در مقایسه با سال 2014، فعالیتهای اکتشافی و توسعه منابع نفت و گاز تا سال 2017 حدود 20 درصد کاهش خواهد یافت. آقای سِچین معتقد است که طی یکسال تقاضا مجدداً به بازار باز گذشته و تعادل بر قرار خواهد شد.

وی می گوید: « حباب‌های اقتصادی، دستکاری در بازار، مقررات دست و پا گیر و غیر ضروری، عدم توازن منطقه‌ای...، تحریف‌ها در بازار آنچنان عجیب و غریب هستند که این سؤال پیش می آید که آیا اصلاً چیزی بنام بازار نفت وجود دارد؟»

ایشان همچنین می افزاید که تولیدکنندگان نفت باید از وابستگی خود به مؤسسات مالی کاسته و تلاش نمایند حداقل 10 تا 15 درصد از فروش نفت خود را بشکل معاملات فیزیکی انجام دهند تا بصورت سلف و مدت‌دار. اتفاقی که هم اکنون نیز در حال رخ دادن است.

بازارهای نفتی عمدتاً تحت تأثیر فعالیت سفته‌بازان مالی قرار داشته تا رابطه واقعی بین عرضه و تقاضا. به عقیده ایشان بازارهای مالی به سمت ایجاد حباب‌های اقتصادی گرایش داشته و این حباب‌ها نیز سرانجام خواهند ترکید.

آقای سِچین خواستار اقدام در سطح جهانی برای شفاف سازی بیشتر مبادلات نفتی و پرهیز از دستکاری کردن قیمتها شد.

وی می افزاید: « به اشتراک گذاشتن اطلاعات بازار، نظیر آمار تولید و مصرف، قیمتها و شرایط قراردادها، از پایداری اثرات دستکاری قیمتها در بازار، بطرز مؤثری خواهد کاست. باید اطمینان حاصل کنیم که تحلیلگران در مؤسسات و بنگاههای مالی و بانکهای سرمایگذاری دارای منافع متضاد و پنهانی نباشند. همچنین تولید کنندگان و مصرف‌کنندگان نیز باید به فعالیت در بازار نفتی منصفانه‌ای که منعکس کننده واقعی روند عرضه و تقاضا است، علاقه‌مند باشند.»