در چند هفته آینده، پس از سال‌ها مذاکرات ممکن است ایران در قبال رفع تحریم‌ها برای فعالیت در زمینه برنامه‌های هسته‌یی به توافق دست پیدا کند. سخنرانی نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در کنگره امریکا حاوی اعتراض او به انجام چنین توافقی بود. گزارش اکونومیست در این زمینه حاکی از آن است که نتانیاهو در زمینه توافقنامه کاملا در اشتباه است. به اعتقاد بسیاری از کشورها این توافقنامه بهترین توافقی است که تاکنون صورت گرفته است. از نظر آنها رسیدن به این توافق خیلی بهتر از دست نیافتن به توافق و باقی ماندن اختلافات میان دو طرف است.

اکونومیست با اشاره به اینکه ایران بازار جذابی برای تولید‌کنندگان خارجی است به نقل از یک دلال نفتی نوشت: اگر توافق هسته‌یی منعقد شود، امریکایی‌ها یک شبه قراردادهای یک ساله‌یی را در بهترین پروژه‌های نفتی با ایران منعقد خواهند کرد.

اکونومیست طی گزارشی نوشت: انعقاد توافق هسته‌یی بین ایران و غرب می‌تواند برای تجار ایرانی یک خبر خیلی خوب باشد. پس از انعقاد توافق موقت ژنو در نوامبر 2013 تعداد تجار خارجی عازم ایران به یک‌باره افزایش یافت و امیدها برای رونق گرفتن اوضاع اقتصادی بیشتر شد.

ایران با جمعیتی حدود 80 میلیون نفری و هجدهمین اقتصاد بزرگ جهان می‌تواند یک بازار جذاب برای تولید‌کنندگان محصولات مختلف باشد. حسن روحانی در تلاش است تا پای سرمایه‌گذاران خارجی را به ایران باز کرده و فرصت‌های شغلی بیشتری را ایجاد کند.

این گزارش افزود: تیم روحانی که متشکل از تکنوکرات‌هاست، موفقیت‌هایی را به دست آورده و جلو بدتر شدن وضعیت اقتصادی را گرفته است. در 11 فوریه آقای روحانی در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی گفت که نرخ رشد اقتصادی کشور در6ماهه منتهی به سپتامبر 4درصد بوده و کشور از 2سال رکود خارج شده است.

نرخ تورم نیز که حدود 40درصد بود اکنون به زیر 17درصد رسیده است.

با این حال بسیاری از این دستاوردها اکنون به‌دلیل قیمت پایین نفت در معرض خطرند. هرچند اقتصاد ایران اکنون کمتر از برخی کشورهای منطقه به نفت وابسته است اما میزان وابستگی آن به درآمدهای نفتی هنوز 42درصد است. بودجه جدید دولت هزینه‌ها را پس از تورم حدود 11درصد کاهش خواهد داد و احتمالا اقتصاد کشور را مجددا وارد رکود خواهد کرد.

یک دلال نفتی و بانکی که مکررا به وزارت نفت ایران رفت و آمد می‌کند، گفت: «اگر توافق هسته‌یی منعقد شود، امریکایی‌ها یک شبه قراردادهای یک ساله‌یی را در بهترین پروژه‌های نفتی منعقد خواهند کرد... اروپایی‌ها هم صف خواهند بست اما در نهایت این شرکت‌هایی مثل اکسون موبیل و شورون هستند که قرارداد خواهند بست، درست مثل اتفاقی که در لیبی افتاد.» یک تاجر اروپایی نیز گفت: «ما فکر می‌کنیم که توسط امریکایی‌ها بازی خورده‌ایم.»