شرکت فرودگاه‌های کشور در طول چند ماه گذشته بارها بر این موضوع تاکید کرده که اگر ایرلاین‌های داخلی بهای خدمات فرودگاهی ارائه شده را به ما نپردازند و بدهی‌ها معوق را تسویه نکنند، این شرکت در برنامه‌های عمرانی خود با مشکلات جدی مواجه می‌شود. این اولتیماتوم در حالی از سوی رییس شرکت فرودگاه‌ها مطرح شده که طبق اعلام عضو هیات مدیره این شرکت در طول ماه‌های گذشته میزان بدهی‌های معوق ایرلاین‌ها نه تنها کاهش نیافته، بلکه در حدود 200 میلیارد تومان نیز افزایش پیدا کرده است. در کنار معضل شرکت‌های هواپیمایی ایرانی برای پرداخت هزینه‌های جاری پرواز‌هایشان در فرودگاه‌های کشور موضوع بسیار مهم و پیچیده دیگری نیز وجود دارد و آن بحث نحوه‌ی تامین مالی برای خرید هواپیماهای مسافرتی جدید است.

رسیدن میانگین عمر ناوگان هوایی ایران به حدود 20 سال و بالارفتن تعداد هواپیماهای زمین‌گیر کشور و رسیدن آنها به عدد 40 درصد نشان از آن دارد که ایرلاین‌های ایرانی باید در کوتاه‌مدت فکری به حال وضعیت ناوگان خود کند. ناوگانی که وارد کردن هواپیماهای دست اول جهانی به آن بهایی بسیار سنگین داشته و احتمالا از عهده بسیاری از ایرلاین‌های ایرانی خارج است.

در چنین شرایطی یکی از شرکت‌های هواپیمایی اعلام آمادگی کرده که در ساخت یک ترمینال مسافرتی جدید در یکی از فرودگاه های کشور سرمایه گذاری در قالب طرح اجاره به شرط تملیک کند، مساله‌ای که با تایید شرکت فرودگاه‌ها احتمال در آینده نزدیک وارد فاز اجرایی می‌شود و باید در انتظار نحوه‌ی تکمیل آن باقی ماند.

هرچند وضعیت این ایرلان ایرانی نسبت به دیگر همتایان خود قدری متفاوت بوده و این شرکت هواپیمایی توانسته در طول مدت ماه‌های گذشته تعداد بیشتری از هواپیماهای باکیفیت‌ مطلوب وارد ایران کند اما شاید تایید شرکت فرودگاه‌ها برای حضور یک ایرلاین در این عرصه فضایی دوگانه را ایجاد کند. از یک‌سو ارائه‌ی طرح‌های کلان عمرانی به یک بخش غیردولتی می‌تواند به عنوان پدیده مثبت تلقی شود و از سویی دیگر شاید این تصور را به وجود آورد که منابع موجود در ایرلاین‌ها در فضای حساس پس از تحریم‌ها به جای توسعه و تجهیز ناوگانشان به دیگر حوزه‌ها انتقال یافته است.