بر اساس اصول اولیه، هر دو بخش سازمان کشورهای صادر کننده نفت و سایر تولیدکنندگان، به ویژه روسیه، در حال تلاش برای کاهش تولید 1.2 میلیون بشکه در روز هستند و آن را راهی برای رسیدن به تعادل می بینند. اما در واقع آنها بدنبال رسیدن به قیمتی «منصفانه» هستند که به آنها اجازه می دهد تا به تعهدات مالی خود و همچنین تضمین انگیزه کافی برای هزینه سرمایه تولیدات آینده را داشته باشند. چنانچه اوپک و متحدانش فکر میکنند که 60.06 دلار به ازای هر بشکه نفت خام برنت که روز قبل از توافق تعیین شده بود، بسیار پایین است .
همچنین در شرایط کنونی قیمت نفت بالاتر از 80 دلار در هر بشکه موجب کاهش تقاضای سریع و افزایش تولید ناشی از تولید کنندگان خارج از اوپک خواهد شد. چنانچه نفت خام برنت در 3 اکتبر(11 مهر 1397) به بالاترین قیمت در طول چهارساله گذشته رسید و عدد 86.74 دلار در هر بشکه را ثبت کرد، اما تنها هشت هفته پس از آن، تقریبا 34 درصد ارزش خود را از دست داد و در روز 28 نوامبر(7 آذر 1397) به 57.50 دلار رسید. این کاهش سریع موجب شد که اوپک و متحدانش به این نتیجه برسند که بازار دیگر تعادل ندارد و نیاز به کاهش تولید دارد.
بنابراین رسیدن به تعادل یک کار دشوار در بازار نفت خام خواهد بود. جدا از این ابعاد فنی، مسائل سیاسی نیز بسیارحائز اهمیت است.بنابراین یکی دیگر از ابعاد پیچیده و جالب توجه کاهش تولید اخیر، معافیت ایران بود که درک این موضوع در میانه تلاش ایالات متحده برای فشار بر ایران و همراهی عربستان در این فرایند جالب توجه بود.
اجلاس دو روزه وزرای نفت کشورهای عضو اوپک در وین تصمیم گرفت میزان تولید نفت خود را از اول سال جدید میلادی به میزان 800 هزار بشکه در روز کاهش دهد. کشورهای غیراوپک نیز قرار شد 400 هزار بشکه در روز از میزان تولید خود را بکاهند. این تصمیم به منظور حفظ منافع تولید کنندگان نفت و جلوگیری از کاهش مداوم درآمدهای نفتی این کشورها اتخاذ شده است.