بررسی گزارش ماهانه آژانس بین‌المللی انرژی

وعد‌ه تعاد‌ل بازار د‌ر مارس 2018

به فاصله کمتر از 24ساعت از انتشار گزارش ماهانه اوپک، آژانس بین‌المللی انرژی نیز مثل همیشه گزارش ماه ژوئن خود‌ را منتشر کرد‌ تا فرصتی برای مقایسه زاویه نظر و د‌ید‌گاه طرفین عرضه و مصرف‌کنند‌ه د‌ر بازار نفت فراهم آید‌.

گزارشی که در برآورد تقاضای جهانی نفت، مشابه گزارش اوپک است، در برآورد تولید اوپک خوشبینتر از خود کارتل است و در محاسبه تولید نفت اعضای مستثنای از اجرای توافق، بدبینتر است.

IEA ضمن اذعان به روند نه چندان مطلوب رشد تقاضای جهانی در نیمه نخست سال 2017، این وعده را میدهد که در صورت پایبندی اعضای اوپک به تعهدشان در رابطه با کاهش تولید، تقریبا در همان تاریخ سررسید توافق یعنی در مارس 2018 شاهد کاهش ذخایر نفتی و آنچه رسیدن به میانگین 5ساله عنوان میشود، خواهیم بود. بررسی از گزارش ماه ژوئن آژانس بینالمللی انرژی را در ادامه میخوانید.

کارشناسان آژانس بین المللی انرژی در گزارش خود ابتدا به این موضوع میپردازند که رشد اخیر در تقاضا برای نفتخام ضعیف بوده است. IEA این رشد ضعیف در سهماهه نخست سال 2017 را مسالهیی زودگذر معرفی میکند. گزارش این آژانس، مشخصا به اصلاحات پولی در هند اشاره دارد و وضعیت اقتصاد هند بعد از این تصمیم را عاملی در افزایش آهنگ رشد تقاضا میداند.

در نوامبر سال 2016 دولت نارندرا مودی اعلام کرد که در راستای مبارزه با فساد اقتصادی در این کشور، اسکناسهای 500 و 1000 روپیهیی از چرخه اقتصادی این کشور خارج خواهد شد. اسکناسهایی که بیشترین حجم معاملات با آنها انجام میشد و به نوعی بر اقتصاد هند مسلط بودند. در عوض، دولت هند کارتهای اعتباری بانکی را جایگزین این اسکناسهای کاغذی کرد. این تصمیم نارضایتیهای زیادی را در این کشور به وجود آورد و سبب شد که میلیونها نفر از مردم هند در انجام امور روزمره و مبادلات خود با مشکلات جدی مواجه شوند.

این تصمیم سیاسی-اقتصادی دولت هند در راستای جلوگیری از فساد، مقابله با فرار مالیاتی و احیای رشد اقتصادی اتخاذ شد و به نظر میرسد با فروکشکردن موج اولیه مخالفتها با این تصمیم و کاهش حجم فساد، آثار آن بر اقتصاد این کشور در حال نمایان شدن است. به نحوی که در گزارش IEA بهطور مشخص به دوران پس از اصلاحات پولی در هند به عنوان یکی از عوامل شتاببخش در رشد تقاضا برای نفتخام اشاره میشود.

در گزارش آژانس بین المللی انرژی این نکته مورد تاکید قرار گرفته است که رشد تقاضای جهانی برای نفتخام در سهماهه نخست سال جاری تنها حدود 900هزار بشکه در روز بوده است. ضمن اینکه در گزارش ماه مه این آژانس، پیشبینی شده بود رشد تقاضا در سهماهه دوم سال حدود 700هزار بشکه در روز باشد اما در عمل اکنون این رقم معادل 500هزار بشکه در روز است. ارقامی که ناامیدکننده به نظر میرسند اما در ادامه گزارش عنوان میشود که رشد تقاضا در سهماهه دوم در حال شتاب گرفتن است. کارشناسان IEA در رابطه با رشد کلی تقاضا در پایان سال 2017، نظر قبلی خود را تکرار کرده و بر پیشبینی خود از رشد یکمیلیون و 300هزار بشکهیی در هر روز تاکید دارند. برای سال 2018 نیز رشد یکمیلیون و 400هزار بشکهیی و مصرف کلی جهانی 99میلیون و 400هزار بشکه در روز پیشبینی شده است.

گزارش روز سهشنبه اوپک نیز رشد تقاضای نفتخام در سال 2017 را یکمیلیون و 270هزار بشکه در روز پیشبینی کرده بود که تقریبا مشابه پیشبینیهای IEA است.

عرضه

«عرضه جهانی نفت در ماه مه 585هزار بشکه در روز افزایش یافت و به 96میلیون و 690هزار بشکه در روز رسید». این مهمترین گزاره آژانس بینالمللی است که بیشک بازار را به چالش خواهد کشید. در حالی که اوپک در گزارش ماه ژوئن خود اعلام کرد که افزایش تولید اعضای این سازمان در ماه مه بیش از 336هزار بشکه در روز ثبت شده، کارشناسان IEA معتقدند رشد عرضه اوپکیها در این ماه کمتر و به میزان 290هزار بشکه در روز بوده است. در گزارش اوپک تولید این کارتل در ماه مه معادل 32میلیون و 100هزار بشکه و در گزارش IEA معادل 32میلیون و 80هزار بشکه اعلام شده است.

اگر گزارش روز سهشنبه اوپک را مبنا قرار دهیم، متوجه میشویم که از افزایش 585هزار بشکهیی عرضه جهانی، سهم اوپک بیش از 336هزار بشکه در روز بوده است، یعنی سهمی 57درصدی. اگر گزارش IEA را ملاک بگیریم سهم اوپک از این رشد بیش از 49درصد میشود. در هر صورت مهم این است که کارتلی که قرار است تا 9ماه دیگر بار کاهش تولید و پایین آوردن سطح ذخایر جهانی را به دوش بکشد، در ماه گذشته سهمی بین 50 به 60درصد در افزایش عرضه جهانی نفت داشته است.

عامل اصلی این افزایش عرضه، دو کشور معاف از اجرای توافق یعنی لیبی و نیجریه هستند. براساس گزارش اوپک، تولید لیبی در ماه مه به 730هزار بشکه در روز رسید اما گزارش آژانس بینالمللی انرژی بیانگر این است که افزایش تولید لیبی بیشتر از این رقم بوده و سطح تولید این کشور اکنون به 800هزار بشکه در روز نزدیک شده است. نیجریه شرایط فورسماژور را در منطقه صادراتی فورکادوس لغو کرده است و ظرفیت صادرات روزانه 200هزار بشکه نفت را فراهم آورده است. کارشناسان آژانس بینالمللی انرژی نیز همانند بسیاری از تحلیلگران دیگر بر این باورند که افزایش تولید در این دو کشور هر آن ممکن است از نفس بیفتد. شاهد مثال IEA، اعلام شرایط فورسماژور در خط لوله انتقال نفت بانیلایت نیجریه به علت نشتی، بلافاصله پس از اعلام لغو شرایط فورسماژور در منطقه فورکادوس توسط رویالداچشل نیجریه است. اما اگر لیبی و نیجریه بتوانند شرایط را تحت کنترل داشته باشند و به تولید نفت خود به صورت مستمر بیفزایند، توافق کاهش تولید اوپک با چالش جدی مواجه خواهد شد.

البته این نکته را نباید از یاد برد که کشورهای موظف به کاهش تولید، کماکان به تعهد خود پایبندند و طبق گزارش آژانس بینالمللی انرژی، سطح تعهد اعضا بیش از 96درصد است. در نهایت آنچه اتفاق افتاده این است که در ماه گذشته میلادی عرضه نفت نسبت به مدت مشابه سال گذشته به میزان یکمیلیون و 250هزار بشکه در روز بالاتر رفته که بالاترین رشد سالانه از فوریه 2016 به حساب میآید.

تناقض در روند ذخایر

آژانس بینالمللی انرژی در گزارش ماه ژوئن خود تعبیر جالبی از اهمیت ذخایر نفتی دارد. در بخشی از این گزارش عنوان شده است: «واقعیتی که اکنون برای توضیح تعادل در بازار مورد استفاده قرار میگیرد، میانگین پنجساله ذخایر نفت است.»

برخلاف آنچیزی که در گزارش اوپک عنوان شد، گزارش آژانس بینالمللی انرژی نشان میدهد که ذخایر نفت کشورهای OECD در ماه آوریل نه تنها با کاهش مواجه نشده بلکه رشد 18میلیون و 600هزار بشکهیی نیز داشته است. در حالی که اوپک ذخایر جهانی نفتخام را 251میلیون بشکه بیشتر از میانگین پنجساله برآورد کرده بود، محاسبات IEA حکایت از فاصله 292میلیون بشکهیی با میانگین پنج ساله دارد. از آنجایی که آژانس بینالمللی انرژی نهادی است که توسط خود اعضای OECD تاسیس و اداره میشود، مسلما دادههای مربوط به ذخایر آن معتبرتر از برآوردهای اوپک است. البته لازم به ذکر است که دادههای مقدماتی IEA نشاندهنده این است که در انبارهایی نظیر فجیره اماراتمتحدهعربی، ژاپن، اروپا، سنگاپور و انبارهای فراساحلی، کاهش رخ داده است اما آنچه این کاهش را جبران کرده افزایش سطح ذخایر در ایالاتمتحده و چین است. پیشتر اداره اطلاعات انرژی امریکا در گزارش خود عنوان کرده بود که در هفته منتهی به دوم ژوئن، ذخایر نفت امریکا با 3میلیون و 300هزار بشکه رشد مواجه بود.

اما شاید مهمترین بخش گزارش IEA را بتوان در این چند سطر مشاهده کرد: «براساس چشمانداز فعلی ما برای سالهای 2017 و 2018 با لحاظ این سناریو که اعضای اوپک کماکان به توافق کاهش تولید پایبند بمانند، ذخایر جهانی نفت زودتر از مارس 2018 که سررسید توافق اوپک است به سطح مطلوب نخواهند رسید.»

معنای افت قیمت ماه مه

قیمت نفتخام از دو روز پیش از برگزاری نشست 25مه اوپک روند نزولی خود را آغاز کرد. چنین روندی نشاندهنده این است که فعالان نفتی امید چندانی به سرعت تعادل مجدد در بازار ندارند و انتظارات آنها برآورده نشده است. اکنون قیمت نفت تقریبا به سطح تاریخ اعلام توافق در نوامبر 2016 نزدیک شده است. البته در این میان قیمت برخی فرآوردههای نفتی از جمله Fuel Oil و کرکها با توجه به افت بیسابقه ذخایر آنها در دوسال اخیر افزایش یافته است. علت این امر محدودیت در عرضه نفت ترش است. البته قیمت بنزین و نفتا روندی مشابه نفتخام را طی کرده و با افت مواجه شده است.

تولید امریکا زیر ذرهبین

آژانس بینالمللی انرژی انتظار دارد، تولید نفتخام ایالاتمتحده به میزان 430هزار بشکه در روز رشد کند و در پایان سال شاهد این باشیم که تولید نفت امریکا به میزان 920هزار بشکه در روز بیشتر از تولید پایان سال 2016 باشد. در سال 2018 نیز انتظارها بر این است که تولید نفت امریکا به میزان 780هزار بشکه در روز افزایش پیدا کند. رشد کلی تولید کشورهای غیراوپکی در سال 2018 نیز بالغ بر یکمیلیون و 500هزار بشکه در روز برآورد شده است. رقمی که نگرانکننده است، چرا که چنین سطحی از افزایش تولید از میزان رشد انتظاری تقاضای جهانی تجاوز میکند.

منبع: تعادل
مشاهده نظرات