اسماعیل کهرم افزود: سبز کردن گندم برای قرار دادن در سفره هفت سین در ایام عید یک سنت دیرینه است، اما در این میان برخی افراد حجم زیادی از گندم و در مواقعی چهار تا پنج کیلو را سبز می کنند که در روز آخر عید نیز آنرا دور می ریزند.
وی ادامه داد:این کار علاوه بر اینکه سبب هدر رفت حجم زیادی گندم می شود، در محیط زیست و خیابان ها نیز رها و در بیشتر مواقع زیر چرخ خودروها از بین می روند.
وی با تاکید بر اینکه برای جلوگیری از هدر رفت گندم می توان از حجم کمتری استفاده کرد، افزود:برخی افراد در ظرف های بزرگی گندم سبز می کنند در حالی که می توان در ظروف کوچکتر مثلا در ابعاد یک نعلبکی گندم سبز کرد.
مشاور رییس سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: می توان در پایان عید نوروز سبزه ها را در پشت بام یا بالکن خانه ها گذاشت تا پرندگان از آن بخورند، همچنین می توانند سبزه ها را در باغچه بکارند تا محصول دهد و از گندم های آن برای خوراک پرندگان استفاده کنند.
وی درباره سنت دیرینه سبزه گذاشتن در روزهای نوروز گفت: در ایران باستان افراد انواع دانه از جمله گندم، جو، برنج، لوبیا، نخود، عدس و ارزن را بر روی خشت هایی که از خاک رس تهیه شده بود سبز می کردند و بنا به رشد بهتر هر کدام از بذرها، متوجه می شدند که آب و هوای آن سال برای کشت کدام محصول مناسب است بنابراین آن بذر را به عنوان محصول سال در مزارع می کاشتند.
سبزه سفره هفت سین
شاید زیباترین ویژگی سفره هفت سین را می توان به وجود سبزه آن دانست، به این دلیل که سبزه با رنگ و طراوت خود دلها را شاد می کند.
در ایران باستان رسم بر این بود که بیست و پنج روز قبل از نوروز در کاخ پادشاهان 12 ستون از خشت خام برپا می کردند و بر هرکدام یک نوع غله می کاشتند و معتقد بودند اگر سبزه ها خوب رشد کنند سال پر برکتی است.
در ایران باستان دانه های گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، باقلا، نخود و کنجد را بر این ستون های خشتی می کاشتند و روز ششم فروردین آنها را برمی چیدند و به نشان برکت و باروری در تالارها پخش می کردند.
خبرگزاری جمهوری اسلامی