ارانیکو: در طول تاریخ «تنگه مالاکا» بین مالزی و اندونزی همواره به عنوان دروازه‌ای بسوی قدرت برای چینی‌ها محسوب گردیده است.
بر اساس یک افسانه قدیمی در زمان سلسله «مینگ» امپراتور چین شاهزاده خانمی را به همراه یک کشتی با محموله‌ای از سوزن‌های طلایی، برای ازدواج نزد سلطان «مالاکا» فرستاد. پیام وی این بود: «هر سوزن مفهومی دارد. اگر بتوانی آنها را بشماری می‌توانی به ابعاد قدرت من پی ببری.»
ابه گزارش بلومبرگ، اکنون صدها سال بعد، در حالیکه چین درصدد توسعه قدرت اقتصادی و نظامی خود در جنوب‌شرق آسیا برآمده، قصد دارد تا بار دیگر دامنه نفوذ خود در مالزی را توسعه بخشد. اکنون چین در حال سرمایه‌گذاری‌هایی به ارزش میلیاردها دلار در این کشور است که تنها بخشی از آن شامل پروژه 7.2 میلیارد دلاری به منظور احداث یک بندر آبهای عمیق در تنگه مالاکا می‌باشد.
سرمایه‌گذاری چینی‌ها همچنین شامل پروژه‌های زیر بنایی در سواحل شرقی مالزی نیز می‌شود که از اهمیت ویژه‌ای برای آقای نجیب رزاق، نخست وزیر مالزی، برخوردار است. احداث جاده و پل‌های جدید می‌تواند کمکی باشد برای وی تا در انتخاباتی که به احتمال زیاد در سالجاری با آن روبرو است، پیروز گردد. اما این روند می‌تواند تبعات سیاسی منفی در دراز مدت برای دولت وی داشته باشد.
به گفته یکی از کارشناسان اقتصادی در سنگاپور: «در حالیکه سرمایه‌گذاری‌های جدید به می‌تواند به رشد اقتصادی مالزی کمک کرده و وعده‌های دولت را عملی نماید، اما مخالفان دولت این انتقاد را وارد می‌نمایند که این روند می‌تواند در درازمدت منجر به وابستگی بیش ازحد به چینی‌ها شده و استقلال کشور را زیر سؤال ببرد.»
سرمایه‌گذاری چینی‌ها از هنگام روی کار آمدن آقای «شی جی پینگ» در سال 2012 رو به افزایش نهاده است. وی قصد دارد تا طی ماههای آینده به مالزی سفر نماید.
چین خود را متعهد نموده تا طی 5 سال آینده ارزش واردات خود از مالزی را به 2 تریلیون دلار افزایش داده و علاوه بر آن 150 میلیارد دلار در این کشور سرمایه‌گذاری نماید. دولت چین همچنین قول داده تا 10.000 نقطه تجاری در خاک خود را در اختیار مالزیایی‌ها قرار دهد.
هنگامیکه که آقای نجیب از سفر خود به چین در ماه نوامبر به کشور بازگشت قراردادهایی به ارزش 33.6 میلیارد دلار به اضافه سفارش خرید چهار فروند ناوچه گشتی با خود به همراه آورد.
از سال 2009 چین به شریک اول تجاری مالزی تبدیل گردیده و جایگاهی را که قبلاً به سنگاپور تعلق داشت از آن خود کرده است. ارزش مبادلات تجاری دو کشور در سال گذشته به 83.4 میلیارد دلار بالغ گردیده و چین به مقصد عمده صادرات مالزی تبدیل گردیده است.
مالزی، همانند سنگاپور، از رابطه تاریخی قوی با چین برخوردار است. حدود یک چهارم جمعیت این کشور را چینی تبارها تشکیل داده و قرن هاست که تجار در بنادری نظیرمالاکا و پنانگ برای معامله ابریشم، چای و ظروف چینی تردد کرده و در مقابل از این کشور ادویه‌جاتی نظیر دارچین و جوزهندی با خود به همراه می‌برند.
در سال 2015 ارزش پروژه‌های ساخت و ساز در دست احداث توسط شرکتهای چینی در مالزی به 1.2 میلیارد دلار بالغ گردید که این رقم معادل نیمی از کل پروژه‌هایی بوده که توسط پیمانکاران خارجی به اجرا گذاشته شده است.
برخی منتقدین سیاسی دولت مالزی معتقدند که افزایش سرمایه‌گذاری‌ها به ناچار این کشور را به داخل میدان جاذبه چینی‌ها خواهد کشاند. یکی از این منتقدین نخست وزیر سبق مالزی، آقای ماهاتیر محمد است که اکنون به رهبر مخالفان دولت بدل شده است. وی معتقد است که کشورش مجبور خواهد شد تا به خاطر پول به نفوذ بیشتر چینی‌ها تن در داده و این روند به ضرر تجار داخلی تمام خواهد شد. وی طی یاداشتی در ماه ژانویه گذشته اظهار داشت که به تدریج بخش عمده‌ای از زمین‌های مرغوب و با ارزش کشورش به تصرف و مالکیت بیگانگان درخواهد آمد.
خانم بریژیت وِلش، از دانشمندان علوم سیاسی در دانشگاه «جان اَبوت» در رم، در این زمینه می‌گوید: «این تفکر در مالزی در حال شکل‌گیری ست که چینی‌ها آقای نجیب را خریده‌اند. افزایش دخالت چینی‌ها در داخل مالزی می‌تواند پتانسیل اختلافات و درگیری‌های قومی را افزایش داده و با شدت گرفتن بی ثباتی سیاسی، روابط این کشور با همسایگانش را تیره سازد.»
از سوی دیگر آقای نجیب در یادداشتی که ماه می گذشته در نشریه «ساوت چاینا مورنینگ پست» قبل از سفرش به چین منتشر نمود، بیان داشت: « بابت تلاش برای برخورداری کشورش از زیرساخت‌های اقتصادی در حد استانداردهای جهانی، با حفظ مالکیت محلی، از کسی عذرخواهی نخواهم کرد.»